بچه هایی که سناریوی دنیای کثیف را بازی می نمایند! - مجله وبلاگ فروش

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، در سال 2003، هیئتی از کارشناسان خشونت در رسانه، گزارش جامع خود را در خصوص تأثیرات خشونت رسانه ای بر نوجوانان منتشر کردند که نشان می داد خشونت رسانه ای یکی از عوامل ناآرامی و بی قراری بچه ها است. در سال 2007 نیز پژوهش دیگری ثابت کرد که خشونت رسانه ای می تواند باعث افزایش رفتار پرخاشگرانه در بچه ها گردد. شواهد علمی نیز برای متخصصان روان شناسی اطفال به قدر کافی قانع نماینده بود، به طوری که بیش از 98 درصد متخصصان اظهار کردند که خشونت رسانه ای به طور جدی بر پرخاشگری بچه ها تأثیر می گذارد. با این حال، صنعت سرگرمی، مردم، سیاستمداران و حتی بسیاری والدین هیچ کدام تمایلی به قبول این یافته ها و انجام اقدام خاصی ندارند. بچه ها امریکایی 8 تا 18 ساله هر روز به طور متوسط شش ساعت و 21 دقیقه از رسانه های سرگرم نماینده مانند تلویزیون، فیلم های تجاری یا ویدئو، بازی ها، موسیقی، رایانه و اینترنت استفاده می نمایند. بچه ها تا شش ساله نیز هر روز به طور متوسط تقریباً مدت دو ساعت مقابل رسانه های تصویری مانند تلویزیون، فیلم و رایانه وقت می گذرانند. تلویزیون ها معمولاً در اتاق خواب هم نفوذ کرده و تأثیر آن بر کودک بیش از مطالعه شده است. بچه های که تلویزیون در اتاق خوابشان دارند، ساعت تماشای تلویزیون خود را تقریباً یک ساعت در روز افزایش داده اند که خطر چاقی آن ها 31 درصد افزایش می یابد و خطر سیگار کشیدن شبانه هم وقتی والدین خوابند، دو برابر می گردد. وجود تلویزیون در اتاق خواب موجب کمتر شدن نظارت والدین هم می گردد. امروزه والدین کمتر قادر به اجرای مقررات قاطع و دائمی بابت نحوه استفاده بچه ها از رسانه ها هستند؛ بچه ها فعالیت های جایگزین کمتری مانند خواندن، سرگرمی و بازی انجام می دهند و در مدرسه هم عملکرد ضعیف تری دارند.

بچه ها در معرض انبوه خشونت رسانه ای

بخش عمده ای از خشونت رسانه ها که بچه ها مشاهده می نمایند شامل خشونت هایی است که در حضور جوانان یا توسط آن ها انجام می گردد. به همین ترتیب، موسیقی نوجوانان خشن تر شده و هرچه نوجوانان بیشتر از اینترنت استفاده می نمایند، در معرض خشونت بیشتری نیز قرار می گیرند. تحقیق روی بیش از 1500 کودک و نوجوان 10 تا 15 ساله نشان داد 38 درصد آنان در اینترنت در معرض صحنه های خشونت آمیز قرار داشته اند. بازی های ویدئویی نیز پر از خشونت شده اند. گزارش هیئت تجزیه و تحلیل و رتبه بندی نرم افزار های سرگرم نماینده نشان داد که بیش از نیمی از بازی های سرگرمی دارای خشونت بودند، حتی بیش از 90 درصد بازی هایی که برای بچه ها 10 سال یا بالاتر در طبقه بندی مناسب قرار گرفته بودند. قرار دریافت طولانی در معرض اینگونه تصاویر رسانه ای منجر به ترویج فرهنگ استفاده از خشونت به عنوان وسیله ای برای حل مسائل و دستیابی به اهداف فرد در بچه ها خواهد شد. رسانه های امریکایی، به طور خاصی تمایل دارند که شخصیت قهرمانان را با استفاده ابزاری از خشونت به عنوان وسیله ای موجه برای حل مناقشات و غالب شدن بر دیگران به تصویر بکشند. تلویزیون، فیلم ها و موزیک ویدئوها، حمل و استفاده از سلاح را عادی جلوه داده و آن ها را نشانه قدرت شخص تلقین می نمایند.

بازار محصولات سرگرمی فقط در فکر فروش بیشتر

بر اساس نتایج تحقیقات اجرا شده، بچه ها در کلاس های چهارم تا هشتم بازی های کامپیوتری را انتخاب کردند که با خشونت علیه دیگران بتوانند امتیاز بگیرند؛ هفت نفر از 10 دانش آموز کلاس های چهار تا 12 با بازی های گروه بزرگسالان بازی می کردند که بعضی حتی حاوی خشونت علیه زنان بودند. از آنجا که بچه ها مواجهه بالایی با رسانه های تصویری دارند، این رسانه ها در شکل گیری نگرش ها و رفتار جوانان با والدین یا معلمان، تأثیر و زمان بیشتری برای اثرگذاری به عنوان یک الگو و منبع اصلی اطلاعات دهی در خصوص دنیا و چگونگی رفتار بین فردی، دارند. صنایع سرگرمی با بازاریابی گسترده و تهاجمی فیلم های خشونت آمیز، موسیقی و بازی های الکترونیکی خود برای بچه ها صرفاً در راستای فروش بیشتر محصولاتشان حرکت می نمایند و والدین هم توجه چندانی به گروه بندی رسانه های صنعت سرگرمی و نمایش های تلویزیونی از خود نشان نمی دهند.

گم شدن مرز واقعیت و خیال در محتوای خشونت آمیز رسانه ها

در آنالیز های اجرا شده در کشور امریکا، در مطالعات فرهنگی و آنالیز های میدانی اجرا شده، ارتباط پیوسته و قابل توجهی بین مشاهده رسانه ها و افزایش تجاوز و خشونت در بچه ها، نوجوانان و جوانان مشاهده شد. بچه ها تحت تأثیر رسانه ها قرار می گیرند. آن ها با دیدن، تقلید کردن و پذیرش، رفتار ها را می آموزند. چندین فرایند مختلف روان شناختی و فیزیولوژیکی در ورای تأثیر خشونت رسانه ای بر نگرش ها، اعتقادات، رفتار ها و احساسات پرخاشگرانه بچه ها قرار دارند و این فرایند ها به خوبی قابل درک هستند. به علاوه، به دلیل اینکه بچه ها زیر هشت سال نمی توانند بین خیال و واقعیت تمایز قائل شوند، ممکن است در برابر بعضی از این فرایند های یادگیری اکتسابی و نامناسب آسیب پذیرتر بوده و بیشتر تحت تأثیر خشونت رسانه ها قرار گیرند. حتی نوجوانان و جوانان نیز تحت تأثیر مشاهده خشونت رسانه ای قرار دارند و این واقعیت نشان می دهد که توانایی تمایز بین خیال و واقعیت، فرد را در برابر اثرات خشونت رسانه ای واکسینه نمی نماید.

انفعال والدین در برابر محصولات سرگرمی بچه ها

بعضی تحقیقات نشان دادند زمینه و فضایی که خشونت رسانه ای در آن به تصویر کشیده می گردد، موجب می گردد تا کودک یا درباره خشونت بیاموزد و تجربه کسب کند یا برعکس، صرف خشن بودن را یاد بگیرد. در نمایش هایی مانند مکبث و فیلم هایی مانند نجات سرباز رایان رفتار های خشونت آمیز وجود دارد؛ بروز یک رفتار انسانی است که باعث رنج، مفقودی، غم و اندوه قربانیان و مرتکبین آن می گردد. در چنین فضایی، با هدایت و گفت وگوی مفید بزرگسالان در خصوص هزینه ها و عواقب خشونت برای مرتکب آن، بینندگان کودک، نوجوان و جوان می توانند خطر و آسیب خشونت را با تجربه ملموس نتایج آن بیاموزند. متأسفانه، برنامه سازان از بیشتر صحنه های خشونت آمیز برای سرگرمی و هیجان ناگهانی نوجوانان یا بچه ها و بدون نشان دادن هرگونه هزینه انسانی مترتب بر آن، استفاده ابزاری می نمایند و معمولاً والدین هم نقشی خنثی دارند. علاوه بر این، حتی اگر نشان دادن واقعی پیامد ناخوشایند خشونت در رسانه، تأثیر حالت تهاجمی کوتاه مدت را در بچه ها کاهش دهد، با این حال هنوز هم ممکن است اثرات آسیب های بلندمدت احتمالی مانند حساسیت زدایی عاطفی نسبت به تصاویر خشن و غیره، باقی بمانند.

پرورش سندروم دنیای کثیف در نهاد بینندگان

مطالعات دیگری نشان داد که هرچه خشونت واقع گرایانه تر به تصویر کشیده گردد، احتمال بدآموزی بیشتر می گردد. به ویژه نشان دادن خشونت در زمینه های جنسی و خشونت طنز خطرناک هستند زیرا این دسته از تصاویر ایجاد احساسات مثبت در فرد را با آسیب رساندن به دیگران تلفیق و توأم می نمایند. برای مثال، در یک پژوهش روی نزدیک به 32 هزار نوجوان در هشت کشور مختلف، تعیین شد که تماشای فیلم های خشونت آمیز از تلویزیون با بروز رفتار های قلدرمآبانه در آن ها همراه بود. رسانه های صنعت سرگرمی علاوه بر الگوبرداری از رفتار های خشونت آمیز، شیوع خشونت در دنیا را ترویج داده و سندروم دنیای کثیف را در نهاد بیننده پرورش می دهند؛ یعنی دیدن و پنداشتن دنیا به عنوان مکانی خطرناک. ترس از قربانی خشونت شدن، انگیزه ای جدی برای بعضی از جوانان برای حمل سلاح تهاجمی تر رفتار کردن و تلقی ضرورت پیش دستی در اولین ضربه و دست بالا را داشتن، محسوب می گردد.

آسیب های روانی و جسمی بچه ها ناشی از خشونت رسانه ای

در بعضی بچه ها قرار گیری در معرض خشونت رسانه ای می تواند منجر به اضطراب، افسردگی، اختلال و استرس پس از آسیب روانی، اختلالات خوابیدن، کابوس دیدن یا انزوای اجتماعی گردد. هرچند بعضی افراد از خشونت های رسانه ای به عنوان دریچه ای برای آزاد سازی خشونت های فردی در فضای ایمن واقعیت مجازی دفاع کرده اند، اما نتایج تحقیقاتی که این فرضیه را آزمایش کردند، ثابت کرد که پس از تجربه خشونت و حرکات خصمانه در رسانه، بچه ها و جوانان رفتار های تهاجمی تری پیدا می نمایند. مطالعات بی شماری نشان داد که اثرات مخرب و قوی خشونت رسانه ای منجر به بی تفاوتی بیننده نسبت به خشونت در زندگی واقعی نیز می گردد.

رسانه هم کنشی یا به مفهومی دوسویه، رسانه ای است که تماشاگران به طرق مختلف در آن ایفای نقش کرده و می توانند جزئیات (تنظیمات و مراحل) آن را به دلخواه خود عوض نمایند، مانند بازی های ویدئویی و اینترنتی که تأثیرات مثبت و منفی بر سلامت جسمی و روحی بچه ها دارند. تماشای آنلاین صحنه های خشونت آمیز با افزایش رفتار پرخاشگرانه همراه است. مطالعات مربوط به این نوع رسانه ها که به سرعت هم در حال رشد هستند، نشان داده که اثرات خشونت در برنامه های مجازی کودک محور ممکن است حتی بیشتر از آنچه در رسانه های یک سویه مانند تلویزیون -که اطلاعات از رسانه به مخاطب منتقل می گردد- وجود دارد، باشد. در بسیاری از بازی ها، کودک یا نوجوان نقش مقابل را داشته و از کنترل دستی بازی هم استفاده می نماید که تجربه و احساسات تهاجمی را تقویت می نماید. سه پژوهش اثرات مستقیم خشونت رسانه هم کنشی (بازی های کامپیوتری و ویدئویی) و رسانه یک سویه (تلویزیون و فیلم) بر پرخاشگری و خشونت را مقایسه کردند. در هر سه مورد مشاهده شد تأثیر خشونت در رسانه هم کنشی بیشتر بوده است. مطالعات دیگر نیز نشان داد که بازی های ویدئویی خشونت آمیز منجر به افزایش رفتار و تفکر پرخاشگرانه و کاهش رفتار های جامعه پسند می گردد. مطالعاتی که درخصوص تفکیک اثرات طولانی مدت بازی های ویدئویی خشونت آمیز بر بچه ها و نوجوانان در تعدادی از مدارس امریکایی و ژاپنی انجام شد، ثابت کرد که پس از گذشت حدود سه ماه از مشاهده طولانی مدت بازی های ویدئویی خشونت آمیز، پرخاشگری بدنی در بین دانش آموزان افزایش یافته است.

از جامعه پسندی تا جامعه ستیزی در بازی های رسانه ای

شواهد دیگری وجود دارد که نشان می دهد بازی های ویدئویی جامعه پسند می توانند نگرش و رفتار های اجتماعی بچه ها را ارتقا بخشند. بچه ها با مشاهده یک رفتار و سپس امتحان و انجام آن بهتر می آموزند و خروجی کنش رفتاری آن ها نشان می دهد آیا آن رفتار را تکرار می نمایند یا خیر؟ هر رسانه خشنی به نوبه خود می تواند رفتار های خشونت آمیز معینی را بدآموزی کند و حتی شرایطی را سبب گردد که چنین رفتار هایی مناسب و مفید به نظر برسند. متأسفانه در این صورت، الگو های رفتاری نامناسب در ذهن بچه ها کاشته و نهادینه می شوند. گیم ها محیطی ایده آل برای یادگیری خشونت بوده و در آن ها از استراتژی های فراوان جذب نماینده که در یادگیری بچه ها مؤثرند، استفاده می گردد. آن ها بازیکن را در نقش فرد مهاجم و قهرمان قرار می دهند و به خاطر رفتار خشونت آمیز پیروز، به او پاداش می دهند. گیم ها به جای اینکه فقط بخشی از تعامل خشونت آمیز را نشان دهند (برخلاف نحوه نمایش کنترل شده صحنه های خشن در تلویزیون)، به بازیکن اجازه می دهند تا یک فیلمنامه کامل رفتاری، از تحریک بیننده گرفته تا انتخاب نحوه واکنش خشن و شکل غلبه در درگیری را تمرین و تکرار کند. بچه ها و نوجوانان جذب می شوند تا آن ها را بار ها و بار ها بازی نمایند و امتیازات خود را بهبود بخشیده و به مراحل بالاتر بازی صعود نمایند. تکرار مراحل بازی، اثرات سوء بر آن ها را افزایش می دهد. به علاوه بعضی از جوانان نشانه های پاتولوژیکی شبیه اعتیاد -متأثر از ارتباط خشونت رسانه ای با فعالیت مغز و قدرت کنترل رفتار- را در گیم ها بروز می دهندکه در چنین بازی هایی عملکرد سالم فرد مختل می گردد. خشونت بین فردی، برای قربانیان و عوامل ارتکاب، در حال حاضر خطر بهداشتی شایع تری حتی از بیماری های عفونی، سرطان یا اختلالات مادرزادی برای بچه ها، نوجوانان و جوانان محسوب می گردد. به نظر کارشناسان گرچه قرار گیری در معرض خشونت رسانه ای تنها عامل مؤثر در پرخاشگری، نگرش های ضداجتماعی و خشونت در بچه ها و نوجوانان نیست لیکن در عین حال، عاملی خطرناک برای سلامتی محسوب می گردد که ما بزرگسالان به عنوان اعضای یک جامعه دلسوز ناگزیریم ورود کنیم، چون می توانیم باعث کاهش مصرف ابزاری از خشونت در رسانه ها و تأثیرات آن بر بچه ها و نوجوانان شویم.

برگرفته از سایت: https:، ، doi.org

منبع: روزنامه جوان

وبلاگ راضانی: وبلاگ راضانی، یک ورزشکار که به دنبال رستگاری است

کیوسک خبری آشنا: کیوسک خبری آشنا | مجله اخبار روز جهان