شهر کوریتیبا در برزیل، نمونه ای پیروز از شهرسازی مدرن - مجله وبلاگ فروش

تاریخ

مردم محلی آن را کوری، تیبا می نامند و هر دوی این اسامی برای آنان مقدس است. ساکنان جنوب شهر به زبان باستانی تاپی صحبت می نمایند. پرتغالی ها به این منطقه حمله کردند و بیشتر مردم شهر را برده های خود ساختند به همیم علت زبان پرتغالی از همان روزها در بین مردم بومی برزیل رواج یافت، مردمی که فرهنگ و زبان مخصوص به خود را داشتند. در طول تاریخ این شهر مردم زیادی از کشورهای روسیه و آلمان حین جنگ دنیای اول و دوم وارد شهر شدند و برزیل را به عنوان کشور دوم خود برای زندگی انتخاب کردند.

یهودیان و بعضی اقلی تهای مذهبی نیز در سال های سیاه جنگ دنیای از اروپا به این منطقه مهاجرت کردندقدیمی هاس شهر کوریتیبا را دارای مردمی از نژاد سربازان قسم خورده آستک می دانند که پیش از رفتن به سمت مکزیک در این ناحیه زندگی نموده اند اما تاریخ مکزیک این افسانه را تایید نمی نماید. در خاتمه سال 1950 میلادی، آلفرد آگاش فرانسوی معماری این شهر را به حمایت مالی و سیاسی حاکم وقت برزیل تغییر داد و آنطور که خودش در کتاب خاطرات آگاش، مدعی می گردد که پاریس دوم را در برزیل ساخته است ، هر چند این ادعا مقداری اغراق آمیز به نظر می رسید اما وقتی در کوچه های کوریتیبا قدم بزنید سنگ فرش و مغازه های دوست داشتنی جنوب پاریس را به خاطرتان خواهند آورد. این شهر توانست در سال 2010 برنده جایزه توسعه پایدار شهری در دنیا گردد.

تبدیل شدن به شهری بزرگ و سرسبز

شاید باورتان نگردد شهری که امروز 1.7 میلیون نفر جمعیت دارد تا 40 سال پیش یک شهر کوچک و زراعی بوده است. در سال 1971 شهردار وقت شهر جیم لرنر تصمیمی گرفت که شروع تحولات شهر شد. شهر کوریتیبا در برزیل به خاطر موقعیت جغرافیی که در آن ساخته شده منطقه ای سیل خیز است و این مشگلی است که مردم همیشه با آن روبرو می شوند. لرنر کوشش کرد تا راه حلی برای این مسئله پیدا کند. اما تصمیم هوشمندانه او چه بود؟ او تصمیم گرفت به جای اینکه هزینه های هنگفتی را برای مهندسی کردن راه و یا بستن سد سر راه این آب ها خرج کند ، یک کمربندی سبز وسیع دور تا دور شهر بکشد. بدین گونه او نه تنها مشگل سیل را حل می کرد و مردم شهر را از این دردسر همیشگی نجات می داد بلکه فضای سبزی فوق العاده نیز شکل می گرفت که انسان ها و انواع و اقسام موجودات می توانستند از آن استفاده نمایند.

به خاطر این طرح اجرایی امروز برای هر کسی که در شهر کوریتیبا در برزیل زندگی می نماید 50 متر زمین سبز وجود دارد و این چیزی بیشتر از استانداردهای دنیای است و این در حالی است که طی کم تر از 20 سال جمعیت شهر افزایش فوق العاده را شاهد بوده و تبدیل به هشتمین شهر پرجمعیت کشور برزیل شده است.

ایده های شهردار خلاق این شهر اما تمامی ندارد، او سیستم حمل و نقل شهر را نیز دگرگون کرد. امروز بیش از 60 درصد جمعیت برای جابه جایی از اتوبوس استفاده می نمایند. اتوبوس هایی که بر طبق تعداد ایستگاه ها و سرعت حرکت طبقه بندی می شوند و مسافران با آگاهی کامل اتوبوس مد نظر خود را سوار می شوند. پیاده سازی این ایده موجب شدم تا افراد بسیار کمی برای تردد در شهر از خودرو شخصی استفاده نمایند هرچند جناب شهردار گفته است با این کار نمی خواست تا از شر ماشین ها در سطح شهر خلاص گردد اما سعی نموده تا کاری کند که نگذارد ماشین ها شهر را در دست بگیرند.

او حتی در زمانی که شهردار شهر بود یکی از بزرگترین خیابان های مرکزی شهر را به اولین خیابان برای پیاده ها تبدیل کرد. او باعث شد تا حداقل نیمی از مردم شهر خودروهای شخصی را کنار گذاشته و فقط در مواقع مورد احتیاج از آنها استفاده نمایند. در عوض یک مسیر 241 کیلومتری مخصوص دوچرخه سوارها نیز در سطح شهر طراحی شد.

چند مورد از جاذبه های دیدنی کوریتیبا

• باغ گیاهشناسی: در این شهر سبز باغ گیاهشناسی تاسیس شده که به محض ورود به آن تمامی صداهای شهر قطع می گردد و سکوت و آرامش طبیعت فضا را در بر می گیرد. باغ به زیبایی زینت داده شده و در جای جای آن فواره های تماشای کارگذاشته اند. در بازدید از آن می توانید نهار خود را هم همراهتان ببرید و یک پیکنیک حسابی در آن برگذار کنید.
• موزه اسکار نیمیر: ساختمان موزه اسکار هم در نوع خودش جالب است، از آن موزه های مدرن برزیل که به شکل چشم ساخته شده است و حالا سایه ابرهایی که نشسته اند در شیشه های تیره اش تا این موزه چشمگون بیشتر به چشم بیاید. موزه در سال 2002 و زمانی که Oscar Niemeyer 95 سال داشت افتتاح شد و می توان آن را عجیب ترین ساختمان برزیل دانست.
• خانه اپرا: شهر کوریتیبا در برزیل به خاطر تئاترهایش معروفیت دارد. مکان های زیادی در شهر به اجرای قطعه های هنری اختصاص یافته اند. اما مشهورترین آن ها Wire Opera House است که در زبان پرتغالی Ópera de Arame خوانده می گردد درون آن 1000 تماشاچی جا می شوند.