3 انشای متنوع و زیبا درباره اذان - مجله وبلاگ فروش

خبرنگاران | سرویس سرگرمی - اذان و شنیدن صدای اذان برای مسلمانان بسیار خوشایند است، خصوصاً اگر موذن صدای خوش داشته باشد. برای نوشتن انشا درباره اذان به یک سری نکات کلیدی دقت کنید و سپس نگارش آن را شروع نمایید. انشای شما باید با یک مقدمه درباره اذان شروع شود، سپس در بدنه یا تنه اصلی بیشتر به این مسئله بپردازید و با یک نتیجه گیری کوتاه در سرانجام انشای خود را به سرانجام برسانید. در ادامه سه انشا با موضوع اذان برای شما آورده ایم، آنها را بخوانید، ایده گرفته و انشاهای زیبا بنویسید. انشاهایتان را به وسیله ارسال نظر برای ما بفرستید تا با نام خودتان در خبرنگاران منتشر کنیم.

در صورتی که مطالعه قسمت خاصی از این مطلب مد نظر شماست، با انتخاب عناوین ارائه شده در فهرست زیر، به موضوع دلخواه خود برسید:

• انشا درباره اذان با مقدمه و نتیجه
• انشا کوتاه در خصوص اذان
• انشا احساسی در خصوص اذان

انشا درباره اذان با مقدمه و نتیجه

اذان شعار مسلمانان و ندایی ملکوتی است.

چقدر زیباست شنیدن صدای اذان. اینکه به انسان یادآوری می نماید که خدا عظیم است و خدایی جز خدای یکتا وجود ندارد و گواهی می دهد که فرستاده اش حضرت محمد (ص) و ولی اش حضرت علی (ع) هستند و دعوت می نماید به سوی نماز و اعلام می نماید که راه رسیدن به رستگاری نماز است و بهترین کارهاست و دوباره به عظیمی خدا و یکتا بودن خالق هستی تأکید می نماید.

معنی کلمه اذان یعنی مطلع کردن، فراخواندن هم معنی می دهد و عبادتی است که از جانب خداوند یکتا به پیامبر (ص) وحی شده که انسان را به زمان اقامه نماز فرابخواند و مطلع کند، چون انسان ها وقتی مشغول کار و فعالیت هستند خود نمی توانند به صورت دقیق تشخیص دهند که چه ساعتی از شبانه روز، زمان اقامه نماز است برای همین در شهرها و محله ها مساجدی بنا شدند که این متن زیبا توسط اشخاصی در مساجد با صدایی رسا خوانده شود تا به گوش تمام ساکنین اطراف آن برسد و خود را به جماعت نمازخوان برسانند. به این افراد مؤذن می گویند و مؤذن باید صدای رسا و بلندی داشته و به اوقات نماز کاملاً مطلعی داشته باشد یا به دستور مطلعان به اوقات شرعی اذان بگوید. اولین مؤذن اسلام بلال حبشی بود و به دستور پیامبر در مدینه اولین اذان گفته شد.

اذان غیر از موقع نماز کاربردهای دیگری هم دارد. مثلاً معمولاً مسلمانان بعد تولد نوزاد در گوش او اذان می گویند، البته در گوش راست نوزاد و در گوش چپ اقامه، این رسم یکی از سنت هایی است که از زمان پیامبر تا به امروز هم رواج دارد. و دلیلش هم این است که اولین کلماتی که نوزاد به گوشش می رسد خبر از عظمت و عظیمی خدای یکتا باشد و همچنین پیامبر فرمودند این کار نوزاد را از شر شیطان در امان می دارد و همچنین روایت شده است که کسی که اذان را بشنود و بگوید آنچه را که مؤذن می گوید، روزی او افزون می شود و اخلاقش نیکو می شود.

ما از این انشا نتیجه می گیریم باید اذان را گرامی و مقدس بداریم، آن را حفظ کنیم و در مواقعی برای خودمان زمزمه کنیم.

انشا کوتاه در خصوص اذان

به حیاط رفتم کنار حوض نشستم. صدایی زیبا و دلنشین به گوشم می رسید، این صدا از هر ترانه ای زیباتر بود. با این صدا می شد به ملکوت رفت. نگاهم را به آسمان دوختم.

جملات اذان واقعاً زیبا هستند. اذان شعار هر مسلمانی است و بی شک این زیباترین شعار است زیرا خداوند، هفت آسمان را با تمام زیبایی هایش آفرید و زمین نقطه ای کوچک از این آفرینش است و ما انسان ها نقطه کوچکی از زمین و گواهی دادن به عظمت، کار عظیمی است.

با شنیدن صدای اذان احساس می کنم بندگی خدا عظمت دارد و ندای روز قیامت را بخاطر می آورم و ظاهر و باطن خود را برای اجابت این ندا آماده می سازم. چون کسانی که برای پاسخ به این ندا بشتابند همان ها هستند که در روز قیامت به لطف الهی ندا داده می شوند. وقتی مؤذن اذان عشق را در گوش آسمان زمزمه می نماید، عظمت حق را بر دلم می نشاند و وسوسه های شیطان را از دلم می رهاند. مؤذن بانگ الله اکبر که سرمی دهد قلبم از عظیمی یاد خدا می لرزد و ندایی از درون مرا می خواند و می گوید که باید خویشتن را برای نماز آماده سازم.

اگر انسان با شنیدن اذان دلش سرشار از شادی و سرور می شود و با میل و رغبت او را به پاسخ فرامی خواند باید بداند که در قیامت نیز به بشارت و رستگاری ندا داده خواهد شد. به همین دلیل پیامبر (ص) موقع اذان به مؤذن خود می فرمودند: ارحنا یا بلال یعنی ای بلال! ما را با نماز و ندای دعوت به آن (اذان) راحت ساز.

در نتیجه اذان دعوت برای ملاقات است و همان گونه که روز قیامت مردم برای عرضه بر خداوند فراخوانده می شوند، در جهان نیز گویندگان اذان مؤمنان را به مجلس حضور و معراج زیارت پروردگار فرا می خوانند. چه زیباست ندایی که ما را به سوی خدا می خواند.

انشا احساسی در خصوص اذان

صدای ملکوتی اذان از گلدسته های فیروزه ای مسجد محله پرکشیده و آرام آرام بر جان عاشق ملاقاتم نشست. بار دیگر آرامشی گرفتم و کام جانم شیرین شد از حلاوت این نوای روح بخش:

الله اکبر، الله اکبر

آری تو عظیمی، عظیم تر از آن چه در ذهن و عقل ما بگنجد. تو عظیمی و من حقیر در برابر این همه عظمت و عظیمواری آماده ام تا بر سجاده عشقت بنشینم و احتیاجم را با تو راز گویم؛ احتیاج تو را داشتن، تو را خواستن و با تو بودن.

هر کلام اذان مرا بیشتر از پیش از خود بی خود می نماید. وقتی مؤذن می خواند:

اشهد ان لا اله الا الله، اشهد ان لا اله الا الله

به خود می آیم. بله منم؛ من که باز شهادت به یگانگی و بی همتایی تو می دهم، به اینکه جز تو خدایی ندارم. حس می کنم هربار که اذان می شنوم مفهومی تازه از این ذکر می فهمم و می گویم وای بر من اگر گاهی تو را فراموش می کنم. من که شهادت می دهم جز تو خدایی نیست پس چگونه می توانم به جز تویی امید ببندم؟ حال عجیبی دارم، در خود غرقم که باز می شنوم:

اشهد انّ محمداً رسول الله، اشهد انّ محمداً رسول الله

چقدر این شهادت دادن را دوست دارم. احساس خوب اینکه مسلمانم و محمد (ص) پیامبرم است و اینکه روزی پنج مرتبه با زبانم و هزاران هزار بار با دلم او را نام می برم. آه چه زیباست مسلمانی. اذان ادامه دارد:

اشهد انّ علیاً ولی الله، اشهد انّ علیاً ولی الله

نام علی را که می شنوم بندبند وجودم از اشتیاق می لرزد و از اینکه نام مولایم زینت بخش جان و روحم شده سپاس می گویم.

دیگر چه غم دارم و چه کم؟! وای بر من اگر نتوانم آن بنده شایسته ای باشم که تو می خواهی... وقتی این سه شهادت را می شنوم که تو خدایم هستی، محمد (ص) پیامبرم و علی (ع) ولی و سرپرستم است حس عجیبی به من دست می دهد؛ حس پرنده ای که از قفس تنگ خودش رها می شود و در آسمان عشق الهی به پرواز درمی آید.

باز مؤذن می خواند:

حی علی الصلوه، حی علی الصلوه

شتاب به سوی نماز. شتاب؟ آری شتاب به سوی خوبی ها، به سوی عشق و به سوی معشوق ابدی. این شتاب زیباست و لازم و واجب. می شتابم تا بر سجاده بندگی ات بنشینم و برای تو بگویم و از تو بخوانم.

حی علی الفلاح، حی علی الفلاح

شتابی دیگر برای چه؟ برای رستگاری. رستن از جهان و مادیات. رستن از خودهایی که مرا احاطه نموده اند؛ خودبینی ها، خودپرستی ها، خود شیفتگی ها و هزاران خودهایی که نمی گذارند به تو برسم و پای قلبم را در زنجیر می نمایند. پس می شتابم تا برهم از آنها و برسم به یکی که آن تویی. این است رستگاری.

باز می شنوم:

حی علی خیرالعمل، حی علی خیرالعمل

احساس می کنم و باورم این است که شتاب هایی را که فرمانم می دهی شتاب هایی لذت بخش است و این بار شتاب برای بهترین کارهاست. آری می دانم به این کار که مرا خواندی بالاتر از هرکاری ست که در جهان دارم و بهترین کاری ست که نه برای جسمم بلکه می توانم برای ساختن روح و جانم انجام دهم؛ کاری پر از خیر معنوی، پر از زیبایی اخروی. آه که چه احساس خجسته ای دارم.

بار دیگر آن کلام زیبا را می شنوم:

الله اکبر، الله اکبر

و بار دیگر باوری دوباره که تو باعظمتی، عظیمی، عظیم تر از پندارهای ما و چه ستودنی است این عظیمی ات...

خود را چون ماهی کوچکی در دریای بیکران مهر و رحمتت حس می کنم، جانم از عشق ملاقاتت لبریز است. تا به امروز چنین حس زیبایی نداشتم. امروز که می نویسم و اذان را برلب از جانم می خوانم زیباترین حال را دارم: حسی معنوی، حسی چون رود های روان که از دریای مهربانی تو سرچشمه می گیرند. به سرانجامی اذان می رسیم:

لا اله الا الله، لا اله الا الله

با شنیدن این ذکر هر چیز دنیوی بار دیگر ارزشش را برایم از دست داد. از هرچه وابستگی بود رها شدم، آن چه را تا امروز دوست داشتم و در گوشه ای از قلبم برایش جای خاصی باز نموده بودم کوچک و بی ارزش شد چون نام تو را شنیدم و خواندم...

و حال پس از شنیدن این نغمه جان بخش چون پرنده ای سبکبال دل به آسمان عشقت می سپارم. آرام و آسوده جان دست هایم را به سوی آسمان تو بالا می آورم و نیت ملاقات تو را می کنم. صدایی آشنا گوش جانم را می نوازد. صدایی که بذر عشق و معرفت را در کویر وجودم می کارد و امید به رحمت حق را در دلم زنده می نماید. آری! صدای ملایک خداست که خوش آمد می گویند به نمازگزاران و بال های خود را بر زمین می گسترانند تا فرش زمینیانی باشد که دعوت حق را لبیک گفته اند. این است معنای اذان...

امیدواریم مجموعه انشا درباره اذان برای شما مفید بوده باشد. به وسیله ارسال نظر برایمان بنویسید کدام انشا را بیشتر از بقیه دوست داشتید.