اسکار به کدام فیلم های روانشناختی اهمیت می دهد؟

به گزارش مجله وبلاگ فروش، با اینکه بیشتر بازیگران به خاطر بازی های احساسی سنگین به رسمیت شناخته می شوند، اما فیلم هایی که بر کشمکش های روانی متمرکزند، شاید برای بردن جایزه برترین فیلم اسکار زیادی افسرده نماینده باشند. هالیودد ریپوتر در این مقاله به توجه اسکار به فیلم های روانشناختی و بازیگرانی که در این فیلم ها ایفای نقش می نمایند، پرداخته است.

به طور کلی وقتی صحبت از توجه به تنوع نژادی، برابری و سیاست های فراگیرسازی برای اقلیت ها به میان می آید، معلولیت معمولاً آخرین مقوله هویتی است که بیشتر مردم به آن فکر می نمایند. با این حال، افراد معلول متنوع ترین جمعیت اقلیت در دنیا را تشکیل می دهند. از این گذشته، هر کسی می تواند در هر زمان از کار افتاده گردد. ناتوانی اغلب نامرئی است؛ به این فکر کنید که چند نفر را می شناسید که با بیماری مزمن، درد مزمن یا مشکل یادگیری و شناختی زندگی می نمایند. با این حال، حتی در میان جمعیت معلول هم کسانی که مسائل سلامت روانی را تجربه می نمایند، نامرئی تر هستند. به رغم این واقعیت که از هر پنج بزرگسال در ایالات متحده یک نفر بیماری روانی را تجربه می نماید، این موضوع همچنان خاموش مانده و انگ به شمار میرود.

سال گذشته، وقتی سر و صدای اسکار فیلم کودا (CODA) رو به افزایش بود، بسیاری از تحلیلگران به کمبود نسبی فیلم هایی که به طور دقیق ناتوانی های جسمی را به تصویر می کشند، پرداختند و این واقعیت که حتی تعداد کمتری از این فیلم ها در واقع جایزه دریافت می نمایند و این پرسش همیشگی که چه کسی دقیقاً می تواند چنین داستان هایی را تعریف کند. حالا در سال 2023 در رقابت نهایی فیلم هایی که سال گذشته به نمایش درآمدند، چندین فیلم شخصیت های اصلی با شرایط سلامتی ناتوان نماینده دارند، که بیشترشان به نوعی بیماری روانی به حساب می آیند.

اما به جز فیبلمن ها (The Fabelmans) استیون اسپیلبرگ، که شخصیت میتزی فیبلمن (با بازی میشل ویلیامز) را مبتلا به اختلال تشخیص نمی دهد، اما به یکی شان اشاره می نماید، هیچ یک از این فیلم ها رقیب قدرتمندی در میان نامزدهای جایزه برترین فیلم اسکار نیستند. در واقع، تعداد نسبتاً کمی از فیلم های نامزد اسکار در طول پنجاه سال گذشته موضوع سلامت روان را سرلوحه داستان های خود قرار داده اند.

تابلو شاسی مدل پرتره هنرمندان مشهور-استیون اسپیلبرگ کد 26

9,760 تومان

مشاهده و خرید

رأی دهندگان اسکار به وضوح عاشق بازی های خوب و دلخراشی هستند که نمایشی باشد و جنون آمیز، اما گویا فیلم هایی درباره مسائل بهداشت روانی، را هم افسرده نماینده می داند. اگر به سال 1973 برگردیم می بینیم از آن موقع تا به حال تنها حدود بیست تا بیست و پنج نامزد برترین فیلم از نزدیک به سیصد فیلم، به طور صریح به بحران ها و مراقبت های بهداشت روانی می پردازند یا حتی به هجو به آن می پردازند. علاوه بر این، تعداد زیادی از این فیلم ها رفتارهای روان شناختی نادر یا افراطی مثل راننده تاکسی (Taxi Driver)، شکارچی گوزن (The Deer Hunter) و جذابیت مرگبار (Fatal Attraction) را به نمایش می گذارند.

از میان همین تعداد کم نامزدهای ذکرشده، تنها سه مورد در واقع برنده جایزه اصلی شده اند؛ پرواز بر فراز آشیانه فاخته (One Flew Over the Cuckoos Nest) در سال 1975، درباره گروهی از بیماران که در یک مرکز روانی زندگی می نمایند. مردم معمولی (Ordinary People) محصول 1980، درباره مرد جوان افسرده ای که در فرایند درمان با آسیب های روحی اش روبرو می گردد؛ و فکر زیبا (A Beautiful Mind) محصول 2001، درباره یک ریاضیدان مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی.

این را با آمار استثنایی جوایز اسکاری مقایسه کنید که در طول تاریخ به بازیگرانی داده شده است که کهن الگوی کلیشه ای ورود به جنون را به نمایش می گذارند. نامزدهایی مثل جنا رولندز در زنی تحت تأثیر (A Woman Under the Influence)، جسیکا لنگ در فرانسیس (Frances) و آنجلینا جولی در فیلم دختر، ازهم گسیخته (Girl, Interrupted) به فکر می رسند. (هیچ یک از این فیلم ها نامزد برترین فیلم نشدند.) به نمایش گذاشتن پیچیدگی های بیماری روانی برای یک بازیگر لزوماً آسان نیست، اما شاید برای رأی دهندگان آسان باشد که این بازی ها را مسحورنماینده، کار پرزحمت و از نظر احساسی متقاعدنماینده ببینند.

اما درنهایت، چه نوع داستان تأثیرگذار یا تجربه دیدن برای رأی دهندگان معمولی اسکار معنادار خواهد بود؟ بر اساس میانگین های آماری، اعضای آموزشگاه تمایل دارند فیلم های مربوط به مردان را به عنوان فیلم لایق جایزه برترین فیلم بیشتر از فیلم های مربوط به زنان ببینند. شاید تمایل همچنان زنده و دائمی جامعه ما به ربط دادن رفتار جنون آمیز (ناخواسته) به زنان دلیلی باشد که چرا فیلم های مربوط به آسیب پذیری مردان ممکن است عملاً ملموس تر دیده شوند و بنابراین اغلب به مقام شامخ برترین فیلم برسند.

تابلو شاسی گالری استاربوی طرح آنجلینا جولی مدل بازیگران 0125

13,000

تومان

تابلو بوم مدل آنجلینا جولی کد VND-09

30,000

تومان

محصولات آنجلینا جولی در خبرنگاران

مشاهده همه

علاوه بر سه برنده جایزه برترین فیلم که به سلامت روان پرداخته اند و پیش از این به آن ها اشاره شد، فیلم هایی درباره مردان آسیب دیده روانی مثل ویل هانتیگ نابغه (Good Will Hunting)، از این بهتر نمی شه (As Good as It Gets)، منچستر ساحل (Manchester by the Sea)، دفترچه امیدبخش (Silver Linings Playbook)، ستاره ای به دنیا آمد (A Star Is Born) و جوکر (Joker)، تنها یکی از چندین مواردی هستند که همگی نامزد جایزه برترین فیلم اسکار بوده اند. در همان دوره، تنها یک فیلم زن محور درباره زوال فکری - قوی سیاه (Black Swan) - نامزدی جایزه برترین فیلم را دریافت کرد.

نامزدهای اسکار سال جاری شاید بر اساس تاریخ عمل نموده اند، با به تصویر کشیدن کشمکش های مربوط به سلامت روان که شاید تکلیف رشته های بازیگری را معین کند، اما نه هیچ یک از رشته های اصلی دیگر. نهنگ (The Whale) که درباره مردی افسرده و جمعیت هراس است که با معضل چاقی دست و پنجه نرم می نماید، شاید هنرنمایی برندن فریزر را به تصویر بکشد، اما به جز همین یک مورد، مخاطبان نظرات ضد و نقیضی به آن دارند. آنا د آرماس در نقش مرلین مونرو در فیلم بلوند (Blonde) هم همین طور است. سایر فیلم های با مضمون افسردگی مانند پسر (The Son)، امپراتوری نور (Empire of Light) و گذرگاه (Causeway) به رغم بازی های به غایت برجسته بازیگرانی چون اولیویا کولمن، هیو جکمن، جنیفر لارنس و برایان تایری هنری، در دسته پیشتازان قرار نگرفتند و به کل نادیده گرفته شدند.

شاید تحسین منتقدان از فیلم مستقل خوب افترسان (Aftersun) رأی دهندگان را وادار کند که فیلم را فراتر از بازی استادانه پل مسکال در نقش یک پدر مجرد افسرده ببینند که تمام کوشش خودش را می نماید تا حالت درونی اش را در تعطیلات از دیگران پنهان کند. و شاید اگر بخواهی در بنشی های اینیشرین (The Banshees of Inisherin) دقیق و عمیق شوی، می توانی مضامین مربوط به سلامت روان را مشاهده کنی. اما با توجه به حمایت صنعت از فیلم های پرفروشی مانند همه چیز همه جا به یکباره (Everything Everywhere All at OOnce)، تاپ گان: ماوریک (Top Gun: Maverick)، آواتار: راه آب (Avatar: The Way of Water)، پلنگ سیاه: واکاندا تا ابد (Black Panther: Wakanda Forever) رأی دهندگان اسکار ممکن است در نهایت داستان های پرتنش و پریشان نماینده را نادیده بگیرند.