بهشت های گمشده: جزایری که به دست گردشگران تخریب شدند - مجله وبلاگ فروش

بهترین تجربه سفر را با https://bestcanadatours.com تجربه کنید و با مجری مستقیم تورهای کانادا بهترین برنامه سفر را برای خود انتخاب کنید.

در این مقاله از خبرنگاران، به تعدادی از جزایر زیبا که مغلوب زیبایی خودشان شده اند رابه شما معرفی می کنیم. اغلب این مکان های گردشگری قبل از ورود گردشگران بکر و بی نظیر بودند، ولی پس از ورود گردشگران به صورت کامل تخریب شده اند.

جزیره فی فی (Phi Phi) تایلند

بیست سال قبل مجمع الجزایر فی فی بهشتی گم شده ای در دریای اندامان (Andaman) بودند. برای اولین بار از این ساحل برای نمایشی از داستان ساحل، نوشته الکس گارلند (Alex Garland) استفاده شد. مجمع الجزایر فی فی در این داستان بهشتی گم شده ای روی زمین معرفی گردید. بهشتی که توسط یک گردشگر کوله به پشت به صورت اتفاقی کشف می شد.

در حال حاضر، روزانه پنج هزار نفر با استفاده از قایق از بندرهای مجاور به سمت جزایر فی فی عزیمت می نمایند. آن ها با عبور از خلیج مایا، به محل فیلم برداری فیلم ساحل می رسند تا بتوانند در آنجا از خودشان سلفی های جذاب بگیرند. در اثر عبور و مرور گردشگران و مسائلی همانند رها کردن زباله های دریایی، شرایط اکوسیستمی این منطقه به شدت آسیب پذیر شده است. مقامات تایلند اخیرا اقدام به ممنوعیت عبور و مرور گردشگران به مدت چهار ماه از خلیج مایا نموده اند تا اکوسیستم مرجانی این منطقه به حالت سابق برگردد.

این اقدامات سابقا در سایر سواحل تایلند اجرا شده بود، اما این اولین بار است که خلیج پرطرفدار مایا به روی گردشگران بسته شده است. لی کوباج، متخصص گردشگری در منطقه تایلند می گوید:

سواحلی همانند جزایر سیمبلان (Similan) و سورین (Surin) در گذشته برای احیای اکوسیستمی بسته شده بودند، ولی این اولین بار است که خلیج فی فی بسته می گردد.

وی همچنین اضافه نمود:

زمان بسته شدن خلیج، در محدوده بارش های شدید فصلی است، بنابراین تصور این است که میزان گردشگران کمتری را از دست بدهیم. البته این بارش ها برای احیای دریاچه لازم است. در تمام سال گردشگران زیادی در این نقطه وجود دارند و این زمان بهترین موقع برای تعطیلی است. این فرصت برای تایلند که بتواند از گردشگران پیشی بگیرد، خوب است.

تایلند هم همانند لئونارددی کاپریو که در فیلم دنی بویل مشهور شد، در دهه های اخیر سرگذشت مشابهی داشته است. اگر به ارقام مهاجرت و گردشگری در این کشور دقت کنیم، رشد بی سابقه ای را ملاحظه خواهیم کرد. برای مثال در سال 1990 ، 3.5 میلیون نفر از تایلند بازدید داشته اند، این در حالی است که سال گذشته 35.4 میلیون نفر از تایلند بازدید کردند. بیشتر مکان های گردشگری تایلند سابقا یک مکان گم شده و دست نخورده بود، هم اکنون تبدیل به بازارهای گردشگری و فرودگاه شده است. مکان هایی همانند پوکت در جنوب تایلند به خاطر سواحل آن و مکان هایی همانند چیانگ مای در شمال کوهستان، به صورت فزاینده ای افزایش گردشگری داشته اند.

باراکای (Boracay)، فیلیپین

فیلیپین نیز همانند تایلند مورد تهاجم گردشگران گرفته است. آمار نشان می دهد که در سال 1990 فقط یک میلیون نفر از این جزیره بازدید نموده اند، اما این آمار در سال قبل به شش میلیون نفر رسیده است و بیش از دو میلیون نفر از این گردشگران از جزیره کوچکی به وسعت 2.98 مایل مربع (10 کیلومترمربع) و جمعیتی در حدود 30000 نفر به نام باراکای بازدید داشته اند. این در حالی است که فیلیپین دارای 7640 جزیره دیگر بر اساس گزارش های موسسه نقشه کشی و منابع طبیعی فیلیپین برای گردش در اختیار دارد.

در دهه گذشته، جزیره باراکای یکی از مراکز دیدنی در دنیا شده است. بر اساس گزارش مجله گردشگری Travel + Leisure در سال 2012 این جزیره کاندید دریافت جایزه بهترین ساحل گردشگری بوده است. عمدا جذابیت این ساحل مدیون وجود شن های سفید و ماسه های نرم است. رئیس جمهور فیلیپین نام سسپول (cesspool) را شایسته این ساحل دانسته است. پس از به شهرت رسیدن این جزیره، بازدیدهای زیادی از مناطق مختلف این جزیره انجام شد تا از تخلفاتی که باعث نابودی اکوسیستم می گردد، جلوگیری گردد. در این بازرسی ها 800 مورد تخلف توسط بازرسان محیط زیستی کشف و کنترل شد. در حال حاضر بر اساس برنامه بازسازی سواحل باراکای، از 26 آوریل این جزایر به مدت شش ماه بر روی گردشگران بسته شده است.

این زمان برای بازسازی کامل ساحل کافی است، اما هیچ تضمینی برای برگشت ناپذیری ساحل به روزهای قبل از این شش ماه با هجوم گردشگران وجود ندارد. پول سازی در این جزیره یک سیو کفه و حفظ محیط زیست در کفه دیگر قرار گرفته است، اما در آینده نزدیک با احداث مراکز گردشگری، کفه به سمت پول سازی و هجوم گردشگران بیشتر خواهد چرخید و این کار نتیجه ای جز تخریب اکوسیستمی جزایر نخواهد داشت.

کوزمل (Cozumel)

جزیره پوکاتان در سال های گذشته مکانی خواب آلوده و ساکت بود که فقط در آن تعدادی کلیسا و بقایای زندگانی مایاها به همراه صد خانه قرار داشت. سپس راه کشتی های کروز به این جزیره باز شد و اسکله ای در سال 1990 در آن منطقه بنا شد. این بندر به جزایر مرجانی این منطقه آسیب جدی وارد کردند. امروزه این بندر مهم ترین و پرترددترین خلیج، خارج از مکزیک است که سالانه 3.6 میلیون مسافر می پذیرد. می توان گفت که بیشتر این مردم از فلوریدا به این ناحیه مسافرت می نمایند. برای مقایسه این جزیره را با ونیز که سالانه در حدود 1.6 میلیون بازدیدنماینده دارد، مقایسه کنید. عددی 541.598 را با تعداد مسافرانی که با کروز به جزیره می آیند و جمعیتی که با هواپیما در خاک کوزمل به زمین می نشینند، جمع کنید.

مکزیک در سال های اخیر میزبان 39.6 میلیون نفر بوده که نسبت به سال 1990 با تعداد بازدید 17.2 میلیون نفر، گسترش زیادی داشته است. تمامی جزایر مکزیک تقریبا کشف شده و در دسترس بازدیدنمایندگان قرار گرفته است.

ونیز

بدون شک همه دنیاگردان ونیز را به عنوان یکی از مکان های پرطرفدار و دیدنی در لیست سفرهای بین المللی خودشان قرار داده اند. البته ونیز سالیان درازی در راستا گردش مسافران بوده است. در سال هجدهم میلادی نجیب زادگان ونیز اروزی را کشف کردند.

جمعیتی که شامل وکلا، جیب برها، پزشکان، زنان پیر، زنانی با ماسک، شهروندان معمولی و وزرا بود که شما را در میان محاصره خودشان می گیرند، نه می توانید به چیزی فکر کنید، نه در خصوص آن اظهار نظر کنید، همه چیز در این شهر درهم است. بازدیدنمایندگان از این شهر امروزه کسانی جز امثال خودشان و گردشگران را نخواهند دید. ساکنین بومی این ناحیه در حال حاضر پنجاه هزار نفر است و تعداد گردشگران بیست میلیون است. پیش بینی شده است تا سال 2030 ونیز هیچ ساکن مقیم و بومی نداشته باشد.

در راستای این مسائل، مسئولان تصمیم گرفته اند از پهلوگیری کشتی های کروز در ونیز جلوگیری نمایند، اما این کار فقط درصدی چند از جمعیت گردشگران را کاهش خواهد داد. اقدام بعدی کاهش رستوران ها و هتل ها است؛ همچنین در قدم بعدی برای بازدید از ونیز مبلغی هزینه بازدید در نظر گرفته شده است.

اما راه چاره در چیست؟ به دنبال یک جایگزین باشیم. ایتالیا ده ها شهر دیدنی دیگر نیز دارد، شهرهایی نظیر بولونیا و پالرومو که می تواند مقصدی به غیر از ونیز بحرانی برای شما باشد.

بالی

بالی سال جاری میزبان 13.7 میلیون گردشگر خارجی بوده که نسبت به سال 19902.2 میلیون نفر افزایش یافته است.

بالی در سال 1963 یک هتل داشت که این هتل نیز محل ماندن بازرگانانی محسوب می شد که به این منطقه جهت تجارت مسافرت می کردند؛ اما بعد از آن سال، سه هتل دیگر در بالی افتتاح شد و بازدیدنمایندگان به این جزیره سرازیر شدند و در مرور زمان در سال 1970 فرودگاه بالی افتتاح شد. شهرهای این جزیره با گذشت زمان و افزایش مهاجرت پیشرفت کردند و طبیعت بکر این جزیره تبدیل به مراکز خرید و هتل ها شد. دهکده ها تبدیل به شهر شدند و گردشگران زیادتری هرساله به بالی سفر کردند.

افزایش بی رویه گردشگران به بالی باعث نگرانی های مسئولان بالی شد. تا جایی که در سال گذشته مسئولان بالی با درس دریافت از سواحلی که در اثر انباشت زباله از بین رفته اند، کارگران زیادی را برای جمع آوری زباله های پلاستیکی از سطح جزیره به کار بستند. این کارگران روزانه در فرایند تمیزکاری مجموعا حدود ده تن زباله را از ساحل جمع می کردند. عوامل ایجاد این زباله ها علاوه بر گردشگران، بومیان محل هم هستند.

ماجار ماج کای، باهاما (Big Major Cay, The Bahamas)

این جزیره در حقیقت قلمروی خوک ها است. خوک هایی که در کنار گوسفندان، بزها و چند گربه ولگرد زندگی می نمایند. فرضیه های مختلفی برای حضور این موجودات در این جزیره وجود دارد. ممکن است این موجودات برای جذب توریست باشند یا ممکن است توسط ملوانان به جزیره آمده باشند.

قایق ها پر از جمعیت شدند و به سمت جزیره روانه شدند. جمعیتی عظیم هرساله برای دیدن این خوک ها پا به جزیره گذاشتند تا بتوانند عکس های جذاب اینستاگرامی برای خودشان بگیرند. در این میان سال گذشته هفت خوک بنا به علت سواری دریافت توریست ها از بین رفتند. برای اینکه بتوانید موجودات بهتری ببینید، کافی است سری به استرالیا و باغ وحش های آنجا بزنید.

مالورکا (Mallorca)

در اینکه مالورکا را نابود شده فرض کنیم، کمی اغراق نموده ایم. هنوز در بعضی از کوه های این منطقه، قلعه های دست نخورده ای وجود دارد که هر سال کوهنوردان در جست وجوهای خودشان یکی از آن ها را کشف می نمایند. آخرین اکتشاف مربوط به سال پیش بوده است؛ اما باید جمعیت ده میلیونی را در نظر بگیرید که سالانه از این منطقه بازدید می نمایند. بخش هایی از این جزیره زیر فشار حضور جمعیت کمر خم می نماید. جاده هایی که بیشتر آن ها را باید با کالسکه دیدن کنید، در طول سال دچار ترافیک شدیدی می شوند. پالما به عنوان پایتخت، روزانه بیست و دو هزار نفر را از پانصد کشتی کروز پذیرا است. در سال گذشته پایتخت شاهد اعتراضاتی مبنی بر بازگشت گردشگران به خانه هایشان، بود.

مقامات محلی برای کنترل این اوضاع، کوشش دارند با دو برابر کردن مالیات در فصل های توریست پذیر مشکل را حل نمایند. آن ها می گویند بستگی به محل اقامت، این میزان مبلغ مالیاتی ممکن است افزایش یابد. همچنین در یک اقدام کنترلی دیگر، ورود گردشگر با ماشین به این شهر ممنوع خواهد شد.

در سرانجام می توان گفت هر گردشگری دوست دارد از بهترین مکانی که در مقصد سفرش قرار گرفته است بازدید کند، اما گاهی افزایش بی رویه جمعیت در یک نقطه باعث نابودی آن منطقه برای همواره می گردد. شاید باید سعی کنیم لذت بصری خودمان را در حد یک عکس در شبکه های اجتماعی کم کنیم.