قوانینی که باعث افزایش حضور زنان در مجلس فرانسه شد، از اوج تا افول حضور زنان در مجلس کویت - مجله وبلاگ فروش

با ما همراه باشید و با تور ارزان فرانسه از کشور عشاق دیدن کنید و در شهرهای پاریس، مارسی بگردیم و برج ایفل ، موزه لوور و دیگر جذابیت های این شهر زیبا را ببینیم

به گزارش گروه دیگر رسانه های خبرنگاران، در دنیا امروز مشارکت زنان در عرصه فعالیت های سیاسی و داشتن حق انتخاب کردن و انتخاب شدن برای آنان بعنوان یکی از ارکان دموکراسی شناخته شده است. عدم ایجاد محدودیت بر پایه جنسیت برای مشارکت در امور سیاسی همیشه یکی از جدی ترین اهداف فعالان حقوق زنان و متفکران اجتماعی بوده و هست. کشورهای اروپایی اگرچه پس از سالها مبارزه جدی و توام با خشونت فعالان جنبش زنان این حق را به رسمیت شناختند اما توانستند با سرعت بیشتری کمیت این حضور را افزایش دهند، تا آنجا که امروز حضور زنان در سمت های مهم سیاسی از نخست وزیری گرفته تا حضور در کابینه دولت و نمایندگی مجلس در تعدادی از این کشورها با اقبال عمومی و حمایت بخش قابل توجهی از جامعه روبه رو ست.

حضور زنان در مجلس های فرانسه و انگلستان؛ بالاترین تعداد در میان تمام دوره ها

در دو کشور فرانسه و انگلستان زنان توانستند در آخرین انتخابات مجلس - فرانسه در سال 2017 و انگلستان در سال 2019- رکورد تعداد حضور در مجلس را بشنمایند.

در مجلس فرانسه زنان با 223 کرسی از مجموع 577 کرسی نمایندگی و در مجلس انگلستان با 220 کرسی از تعداد650 کرسی ، حدود یک سوم از تعداد کل نمایندگان را به خود اختصاص داده اند.

این تعداد حضور زنان نماینده در مجلس این دو کشور پس از سالها کوشش و مبارزه جدی اکنون به نمادی از پیروزی برای فعالان حقوق زنان تبدیل شده است.

فرانسه در سال 1945 برای نخستین بار 33 نفر از زنان را برای نمایندگی به مجلس راه داد که این عدد در سال1993 به 42 نفر، در سال2002 به 77 نفر و در سال2012 به 155 نفر افزایش یافت.

فعالان حقوق زنان در فرانسه بر این عقیده اند که قوانین حمایتی تصویب شده از علل مهم افزایش تعداد نمایندگان زن در مجلس این کشور است. دو قانون حمایتی که قبل از انتخابات سال 2017 راه را برای رسیدن زنان به صندلی های مجلس هموارتر از قبل کرد؛

اول: دو برابر کردن جریمه احزابی که حداقل 49 درصد از نامزدهای نمایندگی آنان از میان زنان انتخاب نشوند و دوم: قانونی که نمایندگان مجلس را از خدمت همزمان به عنوان شهردار یا عضو شورای منطقه ای منع نموده و به تبع این قانون موقعیت برای حضور جوانان و زنان در عرصه انتخابات بهبود یافته است.

ناگفته نماند؛ قوانینی که براساس تبعیض مثبت وضع می شوند شاید در نگاه اول به بهبود شرایط اقلیت های مورد تبعیض منفی مانند زنان یاری نمایند اما باید شکیبا بود و تاثیرات منفی احتمالی ناشی از این قوانین را در بلندمدت نیز آنالیز کرد. از آنجایی که نمایندگان مجلس ها زیر نگاه تیزبین رای دهندگان به فعالیت می پردازند و صرف حضور زنان در کرسی های نمایندگی در بلند مدت، دلیلی کافی برای رای مجدد به این افراد نخواهدبود، بلکه میزان تاثیرگذاری آنان بر فرایند قانون گذاری و نظارت رای دهندگان را مجاب خواهدکرد که به دفعات انتخاب خود را تکرار نمایند.

در مجلس انگلستان نیز با تصویب قانونی که به زنان حق نامزدی برای مجلس را در سال1918 به رسمیت شناخت، زنان وارد فاز جدیدی از مبارزه برای حضور در عرصه مشارکت سیاسی شدند. اولین نماینده زن مجلس فرانسه به مدت دو سال در میان 650 مرد، بعنوان تنها نماینده زن در کارزاری نابرابر سعی در حمایت از حقوق زنان داشت و ناگفته پیداست که این زن بعنوان غریبه ای پا در خانه ای گذاشته بود که پیش از آن ملک مطلق مردان شناخته می شد!

امروزه فعالان اجتماعی در انگلستان، بهبود شرایط زنان به لحاظ اجتماعی، اعم از قوانین حمایتی برای زنان شاغل و دستیابی نسبی به حقوق برابر در عرصه های گوناگون را حاصل حضور نمایندگان زن در مجلس می دانند و معتقدند بدون حضور زنان نماینده، موقعیت زنان در انگلیس تغییر مثبتی نمی کرد.

زنان کویتی پشت درهای بسته مجلس

اما در کشورهای غرب آسیا، شرایط متفاوت است! تقریبا همزمان با شکستن رکورد حضور زنان در مجلس های دو کشور اروپایی، زنان برای اولین بار پس از چند دوره حضور در مجلس کویت، نتوانستند در آخرین انتخابات حتی یک صندلی را به خود اختصاص بدهند!

فعالان اجتماعی در کویت با ابراز نگرانی از غیبت کامل زنان در این دوره از مجلس، عوامل فرهنگی و اجتماعی را مسبب اصلی این عقب گرد دانسته و عدم رغبت 52 درصد از رای دهندگان به ورود هم جنسان شان به مجلس را، نشان از غلبه تفکری می دانند که زنان را برای انجام امور سیاسی مناسب نمی داند.

هم چنین صالح المطیری نویسنده سیاسی کویتی، معقتد است چون نظام انتخاباتی کویت مبتنی بر برقراری روابط مستقیم میان کاندیدا و رای دهنده به وسیله دیدارهای عمومی در نشست های مختلف است و به دلیل بافت فرهنگی و اجتماعی کویت، زنان از این امکان برای ایجاد ارتباط و اعتماد با بدنه مردمی کویت محروم هستند، توسط رای دهندگان از عضویت در مجلس نیز محروم می مانند.

طبق قانون انتخاباتی کویت، 5 حوزه انتخابیه وجود دارد که به هر حوزه 10 کرسی در مجلس اختصاص داده شده است و باقی نمایندگان اعضای غیرانتخابی مجلس شامل؛ نخست وزیر و اعضای کابینه دولت هستند.

امیر کویت در سال2006 برای نخستین بار به زنان اجازه حضور در عرصه انتخابات مجلس را داد که از27 نامزد زن در دوره اول حضور در انتخابات، هیچ یک پیروز به کسب آرای لازم برای حضور در مجلس نشدند اما پس از آن برای نخستین بار در سال2009 ، چهار نفر از نامزدهای زن در انتخابات پیروز شده و به مجلس راه یافتند.

براساس آمار موجود، علی رغم حضور زنان در فهرست های انتخاباتی دوره های گذشته تنها 6 زن به نام های معصومه المبارک، رولا دشتی، اسیل العوضی، ذکری الرشیدی، سلوی الجسار و صفا الهاشم پیروز به عضویت در مجلس کویت شدند، گفتنی ست صفا الهاشم در دوره پیشین تنها نماینده زن راه یافته به مجلس کویت بود که در آخرین دوره او نیز از راه یابی به خانه مردان بازماند!

راه پر فراز و نشیب حضور زنان در صندلی نمایندگی به نسبت تفاوت های فرهنگی و اجتماعی در سراسر دنیا با موانع زیادی رو به رو بوده و هست، آنچه مسلم است لزوم این حضور برای تعدیل فرایند قانون گذاری به نفع تمام افراد جامعه است. در کشورهای اروپایی زنان تا امروز نیز همانند دهه های گذشته شعار برابری را سرلوحه فعالیت های سیاسی خود قرار داده اند، و زنان کشورهای آسیای غربی نیز با توجه به ریل گذاری پیشکسوتان خود در عرصه حقوق زنان تمایل دارند همین راستا را با همان شعار طی نمایند. اما آنچه بدیهی ست تفاوت های اساسی و عمیق نظام اجتماعی و فرهنگی ست، و زنان علی رغم خواسته به حق خود نمی توانند از توجه به این تفاوت ها برای انتخاب راستا حضور فعال در عرصه سیاست چشم پوشی نمایند.

منبع: خبرنامه دانشجویان ایران