نشانه های اختلال زبانی بچه ها چیست؟ - مجله وبلاگ فروش

زمانی که بیشتر نوزادان شروع به صحبت می نمایند

کارشناسان معتقدند که بیشتر نوزادان برای یادگیری چگونه صحبت کردن این مراحل را پشت سر می گذارند:

• 4 تا 7 ماهگی: غرغر کردن و تقلیدی صداهای تکراری مثل با یا داه
• 6 یا 7 ماهگی: تقلید کردن کلمات ساده مثل مامان یا بابا
• 8 تا 12 ماهگی: ارتباط دادن معانی به حرکات، کلمات و عبارات مختلف
• تا 1 سالگی: ممکن است یک یا دو کلمه ساده مانند مامان و بابا را با درک معنی آن ها بگوید.

وقتی بیشتر نوزادان اولین کلمه خود را می گویند

بیشتر بچه ها اولین کلمه خود را در اولین روز تولد 1 سالگی می گویند. با وجود این، هر کودک و موقعیت او منحصر به فرد است و آنچه برای یک نوزاد عادی تلقی می گردد ممکن است برای کودک شما عادی نباشد. این بدان معنا است که بعضی از بچه ها اولین کلمه واقعی خود را در 7 ماهگی به زبان می آورند در حالی که بعضی دیگر ممکن است تا 17 ماهگی خاموش بمانند. بااین حال، اگر نگران صحبت نکردن کودک نوپای خود هستید، می توانید و حتی باید با یک کارشناس مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.

نشانه های اختلال زبانی بچه ها نوپا

نشانه های اختلال زبانی بچه ها به دو دسته زبان بیانی و پذیرشی تقسیم می شوند. زبان بیانی نحوه استفاده کودک از کلمات برای بیان خود است، در حالی که زبان پذیرشی به نحوه درک کودک از زبان گفته می گردد. علائم اختلال زبانی برای هر کدام فرق دارد.

اختلالات زبان بیانی

بعضی از شایع ترین نشانه هاهی اختلال زبان بیانی در بچه ها نوپا شامل مشکل داشتن در موارد زیر می گردد:

• استفاده از حرکات؛
• احساسات و افکار خود را بیان کردن؛
• سؤال پرسیدن؛
• آواز خواندن؛
• نام گذاری اشیا؛
• استفاده صحیح از کلمات.

به طور کلی، بچه ها نوپایی که دارای اختلال زبان بیانی هستند در بیان افکار و عقاید خود مشکل دارند. این مشکل آن ها ممکن است به میزان ای بیشتر گردد که حتی سؤال پرسیدن و استفاده از حرکات هم برای آن ها سخت باشد.

اختلالات زبان پذیرشی

بچه ها نوپای مبتلا به این اختلالات زبانی ممکن است در موارد زیر مشکل داشته باشند:

• اجرای دستوراتی که به آن ها داده می شوند؛
• درک آنچه مردم می گویند؛
• درک حرکات دیگران؛
• پاسخگویی به سؤالات؛
• اشاره کردن به چیزهایی که از آن ها خواسته می گردد به آن ها اشاره نمایند؛
• یادگیری کلمات تازه.

گاهی اوقات، ممکن است بچه ها هر دو اختلال زبان بیانی و پذیرشی را داشته باشند. علاوه براین، بچه ها بزرگتر ممکن است خواندن و نوشتن را با تأخیر شروع نمایند. این مسئله هم احتمالا باعث ناتوانی آن ها در یادگیری مسائل مختلف می گردد.

علت اختلال زبانی بچه ها

دیر صحبت کردن بچه ها و اختلال زبانی آن ها ممکن است علل مختلفی داشته باشد. مهم ترین این علل عبارت اند از:

• شرایط نوزاد هنگام تولد: نوزادانی که با وزن کم یا پیش از 37 هفتگی به جهان می آیند، بیش از سایرین در معرض خطر دیر صحبت کردن در دوران نوزادی هستند.
• دوقلو بودن: دوقلوها نسبت به آن هایی که دوقلو نیستند دیرتر زبان باز می نمایند.
• پیشینه خانوادگی: دیر صحبت کردن ممکن است مسئله ای ارثی باشد.
• رشد سایر مهارت ها: گاهی اوقات، بچه ها نوپا که مهارت های دیگر آن ها مانند بالا رفتن و پریدن رشد نموده، دیرتر صحبت می نمایند چون بیشتر مشغول تمرکز بر مهارت های دیگر هستند.
• عدم ضرورت: بچه های که والدین یا خواهر و برادر بزرگتر آن ها به سرعت احتیاجهایشان را پیش بینی می نمایند، ممکن است دیرتر از دیگران به زبان بیایند چون به صحبت کردن کمتر احتیاج دارند.

مسائل سلامتی که بر رشد مهارت زبانی تأثیر می گذارد

همواره علت مشخصی برای تأخیر صحبت کردن وجود ندارد اما بعضی از شرایط و مسائل ممکن است باعث تأخیر در رشد مهارت های زبانی گردد. مهم ترین این مسائل عبارت اند از:

• اوتیسم؛
• عفونت های مکرر گوش؛
• آسیب مغزی؛
• فلج مغزی؛
• سندرم داون یا سندرم X شنماینده؛
• اختلال طیف جنین الکلی (FASD)؛
• سابقه کم شنوایی یا ناشنوایی؛
• سکته.

از آنجایی که تأخیر در گفتار گاهی اوقات ممکن است ناشی از مسائل پزشکی باشد که قبلا تشخیص داده نشده بودند، در صورت مشکوک شدن به تأخیر در صحبت کردن باید با کارشناس مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.

چگونه به کودک نوپا یاری کنیم تا صحبت کند

سنی که در آن بچه ها شروع به صحبت می نمایند معمولا از 6 تا 18 ماهگی متغیر است. به طور کلی، اگر کودک نوپا شما صحبت نمی نماید و به نظر می رسد از دیگران عقب افتاده احتیاجی به نگرانی نیست حتی اگر به سنی رسیده باشد که در انتهای محدود ه زمانی گفته شده است.

البته، اگر فرزند شما 19 ماهه باشد و هنوز صحبت نمی نماید، شاید نگران شده باشید اما این اتفاق هم ممکن است طبیعی باشد. تسلط بر مهارت های زبانی در بعضی از بچه ها بیشتر از سایرین طول می کشد. در صورتی که درباره این موضوع تردید دارید، از یک کارشناس مراقبت های بهداشتی سؤال کنید یا با یک کارشناس گفتاردرمانی مشورت کنید. از نظر پزشکان این مسئله چندان نگران نماینده نیست مگر اینکه کودک مسائل دیگری مانند آنچه قبلا شرح دادیم را داشته باشد یا تا سن 2 سالگی صحبت ننموده باشد.

کارشناسان برای یاری به بچه ها نوپا در یادگیری صحبت کردن این روش ها را توصیه می نمایند:

• فرزندتان را تشویق کنید تا صداهای ساده مانند ما، دا و با را بعد از شما تکرار کند.
• وقتی فرزندتان حرف می زند وانمود کنید که با او صحبت می کنید.
• به حرکات او پاسخ دهید.
• او را تشویق کنید تا شما را با بازی هایی مانند قایم باشک انجام بدهد.
• درباره کارهایی که انجام می دهید و جاهایی که می روید با او صحبت کنید.
• به رنگ ها و شکل ها اشاره کنید.
• به چیزهایی که می بینید اشاره کنید و نام آن ها را بگویید.
• از حرکاتی مانند اشاره کردن بهره ببرید.
• صداهای حیوانات را تقلید کنید.
• وقتی کودک شما یک کلمه ساده مانند سگ می گوید، جمله او را با چیزی شبیه به: بله، این سگه. داره راه می ره. تکمیل کنید.
• برای فرزندتان کتاب بخوانید.

این کارها با یاری به درک معنای پشت حرکات و کلمات، کودک شما را برای صحبت کردن آماده می نماید. بعلاوه، به او تمرین هنر مکالمه را آموزش می دهد.

درمان تأخیر در گفتار بچه ها نوپا

برای تشخیص اینکه آیا صحبت نکردن کودک نوپا به علت تأخیر در گفتار است یا خیر، یک کارشناس مراقبت های بهداشتی می تواند به کودک شما یاری کند. او آزمایش شنوایی سنجی را تجویز می نماید و شما را برای آزمایش یا برنامه مداخله زودهنگام به کارشناس گفتاردرمانی ارجاع می دهد.

گفتار درمانی حرفه ای اغلب برای تأخیر در گفتار توصیه می گردد. بااین حال، اگر کودک نوپای شما اختلال زبانی بیانی و پذیرشی داشته باشد، ممکن است کودک شما برای غربالگری اختلال ارتباطی، تأخیرهای رشدی، اختلال طیف اوتیسم (ASD) یا نگرانی های رشدی دیگر به ارزیابی بیشتری احتیاج داشته باشد.

سؤالاتی که موقع صحبت نکردن کودک باید بپرسید

اگر در درک یا برقراری ارتباط با کودک نوپای خود مشکل دارید و نگران احتمال وجود مسئله ای هستید، سؤالات زیر را از خود بپرسید.

آیا او به دیگران علاقه نشان می دهد؟

وقتی در خانه هستید و افراد دیگر وارد اتاق شما می شوند یا از اتاق خارج می شوند، کودک شما باید متوجه گردد و واکنش نشان دهد. واکنش های او ممکن است شامل لبخند زدن هنگام دیدن یک فرد آشنا، گریه هنگام خروج یا کوشش برای تعقیب شما در هنگام خروج از اتاق باشد. کودک نوپای شما باید به کارهایی که دیگران انجام می دهند علاقه مند باشد. به عنوان مثال، اگر کسی در نزدیکی او غذا می خورد، کتاب می خواند یا با یک اسباب بازی بازی می نماید، باید سعی کند به طرف او برود و او را دیدن کند یا کاری که انجام می دهد را تقلید کند.

آیا او به موسیقی واکنش نشان می دهد؟

بیشتر بچه ها نوپا نوعی واکنش به موسیقی نشان می دهند. اگر فرزندتان هنگام شنیدن موسیقی دست می زند، تاب می خورد یا می خواهد برقصد، سرش را تکان می دهد، زمزمه می نماید یا سعی می نماید آواز بخواند، نگران نباشید. اگر این کارها را انجام ندهد ممکن است مسئله ای وجود داشته باشد.

آیا او صداهای اطراف خود را تقلید می نماید؟

در حالی که صدای هر کسی ویژگی های منحصربه فردی خواهد داشت، الگوهای گفتاری کودک نوپا باید منعکس نماینده چیزی باشد که در اطراف خود می شنود. به عنوان مثال، اگر لهجه خاصی دارید، صدای ممکن است او کلمات را کمی بکشد یا سریع تر ادا کند و این کاملا طبیعی است. بااین حال، حروف مصوتی که به زبان می آورد نباید به طور مداوم از نظر شما خاموش یا نادرست به نظر برسند.

آیا صامت ها را درست تلفظ می نماید؟

اگر حروف صامتی که فرزندتان تلفظ می نماید، برای شما کاملا عادی به نظر می رسند اما او روش خاص خود را برای گفتن کلمات خاصی دارد و به نظر می رسد این نحوه تلفظ حروف او در طول زمان بهتر نمی گردد، می تواند نگران نماینده باشد. تلفظ نکردن مکرر حروف صامت شروع یا خاتمه کلمات یا ت را همواره به جای ک بعضی از نمونه هایی از این اختلال زبانی هستند.

آیا او نام خود را می داند و به آن واکنش نشان می دهد؟

وقتی نام فرزندتان را می گویید، او باید سر خود را به سمت شما بچرخاند یا مستقیما به شما نگاه کند. نوزادان تا 6 ماهگی می توانند این کار را انجام دهند. اگر تا اولین سالگرد تولد فرزندتان این اتفاق نیفتاده است، با یک کارشناس مراقبت های بهداشتی صحبت کنید.

چه زمانی باید به یک کارشناس مراقبت های بهداشتی مراجعه کرد؟

اگر کودک نوپای شما در 9 ماهگی صحبت نمی نماید یا به نقاط عطف مهارت های زبانی مانند غرغر کردن نرسیده یا در 12 ماهگی به اشیا اشاره اشاره نمی نماید، ممکن است وقت آن رسیده باشد که با یک پزشک اطفال یا کارشناس مراقبت های بهداشتی صحبت کنید.

به طور معمول، کودکی که دیر به زبان می آید در نهایت می تواند به مهارت های هم سالان خود دست یابد. بااین حال، تحقیقات نشان می دهند که تأخیر در گفتار ممکن است در 40 تا 60 درصد موارد ادامه داشته باشد. این بچه ها اغلب در بزرگ سالی بیشتر در معرض خطر مسائل اجتماعی، عاطفی، رفتاری و شناختی خواهند بود.

برای این بچه ها، عواقب انتظار برای صحبت کردن ممکن است ویران نماینده باشد. اختلالات کشف نشده بچه ها اغلب به ناتوانی در خواندن و نوشتن، عملکرد تحصیلی ضعیف و مسائل عاطفی منجر می گردد. بعضی از بچه های که می دانند نمی توانند صحبت نمایند دچار مسائلی مانند عدم اعتماد به نفس می شوند.

در صورتی موارد زیر بهتر است که به یک پزشک اطفال یا کارشناس مراقبت های بهداشتی مراجعه کنید:

• تا 9 ماهگی، نوزاد شما هنوز غرغر نمی نماید یا با آواهای کمتر یا بدون صدا حرف می زند.
• در 12 ماهگی، کودک شما به چیزی که می خواهد نگاه می نماید اما از حرکاتی مانند اشاره برای نشان دادن آنچه می خواهد استفاده نمی نماید.
• تا 16 ماهگی، شما هنوز اولین کلمه یا کلمات فرزندتان را نشنیده اید.
• در 24 تا 30 ماهگی، کودک شما با بر زبان آوردن عبارات دو کلمه ای مانند شیرینی بده صحبت ننموده است.
• در 36 ماهگی، کودک شما فقط کلمات تک هجایی را بدون صامت خاتمهی می گوید، سؤالی نمی پرسد و زمانی که منظور او را متوجه نمی شوید، مدام عصبانی می گردد.

در هر صورت، شما فرزندتان را بهتر از هر کسی می شناسید. اگر نشانه های اختلال زبانی بچه ها را در او دیده اید یا فکر می کنید مشکل گفتاری او به مسائل دیگری مربوط می گردد، بهتر است که به یک کارشناس گفتاردرمانی یا پزشک متخصص رشد و تکامل بچه ها مراجعه کنید.

کلام آخر

هر مادر و پدری دوست دارد که اولین کوشش های فرزندش برای زندگی مثل راه رفتن یا صحبت کردن را ببیند. والدین هنگام شنیدن اولین کلمات از زبان فرزند خود هیجان زده می شوند. در مقابل، اگر فکر نمایند فرزندشان نمی تواند صحبت کند ممکن است نگران شوند. بااین حال، کارشناسان معتقدند که صحبت نکردن یا نشنیدن آواهایی از زبان بچه ها تا 1 سالگی کاملا عادی است. به علاوه، مراحل رشد هر کودکی با دیگری تفاوت دارد. ممکن است یک کودک زودتر راه رفتن را یاد بگیرد و رشد مهارت های زبانی او با تأخیر اتفاق بیفتد. اگر فکر می کنید فرزندتان نشانه های اختلال زبانی بچه ها را دارد، بهتر است با پزشک اطفال یا کارشناس بهداشت مشورت کنید. او در صورت لزوم شما را به یک متخصص دیگر ارجاع می دهد.

منبع: parents