متروکه های دلهره آور! - مجله وبلاگ فروش

ایستگاه قطار سوخومی (آبخازیا)

یک ناحیه در منطقه ها قفقاز، جمهوری سابق آبخازیا جایگاه یکی از زیباترین سازه های رها شده در دنیا است. چندین دهه پیش، برای ارتباط مرکز سوخومی به روسیه، این ایستگاه در طول جنگ داخلی وحشیانه ای که در دهه 90 میلادی رخ داد، از بین رفت و گرجستان و آبخازیا از هم جدا شدند. این ایستگاه که هرگز دوباره بازسازی نشد، اکنون به سادگی در جای خود نشسته است. یک مخروبه شگفت انگیز که بیشتر شبیه کاخی فراموش می ماند تا یک ایستگاه قطار که در قدیم استفاده می شده است. این ایستگاه که در زمان استالین ساخته شد، نقطه خوبی برای حاکمان آن موقع بود که در کنار دریای سیاه به تعطیلات بروند. ایستگاه در کنار آبی دریا و با پشت زمینه زیبای کوه ها طوری ساخته شده بود که هرکسی را به وجد می آورد.

ایستگاه قطار بین المللی کانفرانک (اسپانیا)

در اتفاع های برفی رشته کوه های پیرینیز، ایستگاه قطاری جا خوش نموده که رو به نابودی است. این ایستگاه را زمانی شکوه هنر نو می دانستند. ایستگاه کانفرانک در سال 1928 افتتاح شد و در سال 1928 به خاطر جنگ داخلی، به وسیله فرمانده ها دستور به خاتمه دادن به کار آن شد. در حال حاضر این قطار در حال پوسیدگی است، دفاتر بلیط اش در سایه کوه های بین فرانسه و اسپانیا، گرد و غبار می فروشند.

با این حال، بنای زیرین این ایستگاه کمی خوش شانس تر بوده است. از سال 1985، فیزیکدانان اسپانیای از این بنا به عنوان یک آزمایشگاه غول پیکر جهت انجام آزمایش های پیچیده استفاده نموده است.. آزمایشگاه به وسیله ایستگاه قابل دسترسی است اگر چه خود ایستگاه دیگر یک مخروبه به شمار میرود.

ایستگاه ماپوچو (شیلی)

برعکس تمام ایستگاه های لیست ما، ماپوچو هنوز زنده است؛ اگرچه دیگر به عنوان ایستگاه قطار استفاده نمی شود. قدمت این ایستگاه 101 سال است که زمانی یکی از مهمترین و پر رفت و آمدترین ایستگاه های آمریکای جنوبی به حساب می آمد وامروزه به عنوان یک مکان گردشگری محسوب می شود. نمای بیرونی شگفت انگیز و معماری داخلی فوق العاده اش را حفظ نموده، به طوری که در داخلش رویدادهای هنری برگذار می شود. مسیر دسترسی به ماپوچو بسیار ساده است و همانطور که عکس ها به ما می گویند، اینجا مقصدی است که ارزش تماشا دارد. با اینکه این ایستگاه به ظاهر طرد شده نمی باشد، اما هنوز مثال درستی برای معماری های فراموش شده اویل قرن 20 شیلی به شمار میرود.

ایستگاه پتیت سانتیوق (فرانسه)

ایستگاه پتیت سانتیوق در نوع خودش بسیار مجذوب کننده است. این ایستگاه که در تونل ها پنهان شده و با دره ها احاطه گشته، حتی در میان مردم محلی نیز شناخته شده نیست. این مقصد یک شکار محبوب برای ماجراجویان است که در سکوتی عجیب در پی جایی گمشده می گردند. پتیت سانتیوق در اصل برای ارتباط چندین خطوط قطار در پاریس به کار درست شده بود که در اواسط قرن 20 کم کم رو به تنهایی رفت! اکنون هنوز هم بقایای 17 ایستگاه بزرگ و کوچک را در اطراف خود نگه داشته است. هنوز هم پله های این ایستگاه قابل مشاهده هستند، پله هایی که گویی به ناکجا آباد می رسند. اگر در اطراف این مکان قدم بزنید، احساستان چیزی به جز سر خوردن به تاریخ عجیب این ایستگاه نخواهد بود.

ایستگاه هنلزبرگ (استرالیا)

ایستگاه هنلزبرگ در سال 1889 اففتاح شد و رفته رفته تا 26 سال به زندگی خود ادامه داد. این ایستگاه که د بین دو صخره قرار گرفته، دارد به سمتی می رود که طبیعت آن را پس بگیرد. شاخ و برگ ها در تمام ایستگاه پر شده اند. استخر آب بین ریل ها؛ و علامت خوش آمدید باستانی به آرامی دارند ناپدید می شوند. بیشتر نشانه های ساختمان ایستگاه قطار از بین رفته اند، اما این ایستگاه حس تسخیر عجیبش را از دست نداده است.

تونل قدیمی که قطار از آن رد می شده همچنان باز است (ظاهرا این تونل خانه ای برای کرم های شب تاب شده است) و البته جرأت زیادی قصد دارد که کسی بتواند به این سیاهی عمیق وارد شود. ایستگاه هنلزبرگ در مسیر ظاهرا فراموش شده است، هنوز هم یک جاذبه محلی برای کسانی است که به تاریخ علاقه دارند.

ایستگاه تینترن (بریتانیای کبیر)

ایستگاه شکلاتی مانند خارج از مونماث در بریتانیای کبیر، گویا به خاطر این طرد شده که دیگر قطاری از آن عبور نمی نموده است. اما باید بدانید که این ایستگاه محلی شده برای مجموعه ای از مغازه های انگلیسی از جمله شیرینی فروشی، مغازه های صنایع دستی که بیشتر مشتریانشان افراد سالمند هستند. با این حال، کمی که از ایستگاه فاصله بگیرید، بقایایی باشکوه را کشف خواهید کرد.

ریل های مخروب این ایستگاه در جنگل های اطراف پیش میروند و به پل های ویران شده می رسند. اسکله ای که برای اتصال ایستگاه به رودخانه نیز مورد استفاده قرار گرفته، همچنان در دست است.

ایستگاه مرکزی میشیگان

هیچ ایستگاه دیگر به مقدار ایستگاه مرکزی میشیگان عجیب و غریب نیست. این ایستگاه غول پیکر، ایده هایی از دنیا رو به پیشرفت را در خود جای داده بوده اما در حال حاضر در میان بیابانی ای بتن فرو رفته است. این ساختمان در سال 1913 ساخته شد که نمای داخلی آن با الهام از یک حمام لوکس رومی شکل گرفت. این ایستگاه هیجانی، جزو جاذبه هایی است که تماشاش بسیار توصیه می شود.

منبع: urbanghostsmedia.com