منظومه شمسی؛ نادرترین نمونه در میان منظومه ها

به گزارش مجله وبلاگ فروش، اگرچه برخورد سیاره ها با یکدیگر یا به بیرون پرتاب شدن از منظومه های ستاره ای خود، بر ظاهر منظومه سیاره ای نیز تأثیر می گذارد، اما نکته مهم این است که پایان آن از ابتدا معین شده است.

منظومه شمسی؛ نادرترین نمونه در میان منظومه ها

دو پژوهش تازه که از طریق دانشمندان سوئیسی اجرا شده اند، نشان می دهند که منظومه شمسی ما نادرترین نمونه از چهار نوع منظومه سیاره ای به شمار می رود.

به گزارش فوربس، برای ما همه چیز عادی به نظر می رسد. سیاره آبی رنگ و پر از حیات ما در میان منطقه قابل سکونت اطراف خورشید قرار گرفته است و سیاره های غول پیکر گازی، در فاصله ای بسیار دورتر قرار دارند، اما دو پژوهش تازه نشان می دهند که منظومه شمسی ما در واقع در یک گروه ویژه واقع شده است.

منظومه های فراسیاره ای برای ستاره شناسان یک معما هستند. داده های تلسکوپ فضایی کپلر (Kepler Space Telescope) که کاشف نخستین بخش بزرگ از سیاره های فراخورشیدی است، نشان دادند که در بسیاری از منظومه های سیاره ای، سیاره ها تمایل دارند به همسایگان خود شباهت داشته باشند. به عنوان مثال، اگر سه سیاره وجود داشته باشند که به دور یک ستاره می چرخند، همه آن ها تمایل دارند که اندازه و جرم مشابهی داشته باشند.

با وجود این، داده های کپلر محدود بودند. لوکش میشرا (Lokesh Mishra)، پژوهشگر دانشگاه برن (University of Bern) و سرپرست این پژوهش گفت: مشخص کردن این موضوع که آیا سیاره ها در هر منظومه ای مانند نخود در یک غلاف، به اندازه کافی شبیه به منظومه های دیگر هستند یا خیر، ممکن نبود.

پژوهشگران با بررسی داده ها، به چهار دسته از منظومه های ستاره ای دست یافتند.

مشابه؛ جرم سیاره های همسایه شبیه به یکدیگر است. از هر 10 منظومه سیاره ای اطراف ستارگانی که در آسمان شب دیده می شوند، منظومه سیستم از این ساختار برخوردار هستند.

مرتب؛ جرم سیاره ها با فاصله از ستاره افزایش می یابد. این امر در مورد منظومه شمسی ما صدق می کند و نادرترین دسته است.

نامرتب؛ جرم سیاره ها تقریبا با فاصله از ستاره کاهش می یابد.

مختلط؛ توده های سیاره ای موجود در یک منظومه، از سیاره ای تا سیاره دیگر بسیار متفاوت هستند.

این پژوهش ها نشان می دهند که منظومه های سیاره ای چگونه و چرا ساختار های متفاوتی دارند. این امر می تواند ناشی از جرم قرص گاز و غباری باشد که سیاره ها از آن بیرون می آیند. میشرا در این خصوص گفت: از قرص های نسبتا کوچک و کم جرم و ستارگان دارای عناصر سنگین، منظومه های سیاره ای مشابه پدید می آیند. قرص های بزرگ دارای عناصر سنگین فراوان در ستاره باعث ایجاد سیستم های مرتب و نامرتب بیشتری می شوند. این در حالی است که منظومه های مختلط از قرص هایی با اندازه میانه پدید می آیند.

اگرچه برخورد سیاره ها با یکدیگر یا به بیرون پرتاب شدن از منظومه های ستاره ای خود، بر ظاهر منظومه سیاره ای نیز تأثیر می گذارد، اما نکته مهم این است که انتها آن از ابتدا مشخص شده است.

یان آلیبرت (Yann Alibert)، استاد علوم سیاره ای دانشگاه برن و از پژوهشگران این پروژه گفت: در حال حاضر برای نخستین بار، سیستمی را برای مطالعه کردن کل منظومه های سیاره ای و مقایسه کردن آن ها با منظومه های دیگر داریم. یکی از جنبه های قابل توجه نتایج پژوهش ما این است که شرایط اولیه شکل گیری سیاره ها و ستاره ها را به یک ویژگی قابل اندازه گیری مرتبط می کند. میلیارد ها سال تکامل در آن ها نهفته است و برای نخستین بار پیروز شدیم این شکاف بزرگ زمانی را پر کنیم و پیش بینی های قابل آزمایش کردن را انجام دهیم.

منظومه شمسی ما نادر است و ما به زودی می توانیم دلیل آن را بفهمیم. این دو پژوهش، در مجله Astronomy & Astrophysics به چاپ رسید.

منبع: فرادید
انتشار: 17 اسفند 1401 بروزرسانی: 17 اسفند 1401 گردآورنده: sale-blog.ir شناسه مطلب: 25255

به "منظومه شمسی؛ نادرترین نمونه در میان منظومه ها" امتیاز دهید

1 کاربر به "منظومه شمسی؛ نادرترین نمونه در میان منظومه ها" امتیاز داده است | 1 از 5
امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "منظومه شمسی؛ نادرترین نمونه در میان منظومه ها"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید