نویسنده کرمانشاهی 1000 جلد از کتاب هایش را به زندانیان اهدا کرد - مجله وبلاگ فروش

حس تلخ و شیرینی بود. تلخ از این جهت که باید با دوستانی خداحافظی می کردم که با برگ برگِ اکثرشان خاطره داشتم. آنها را دوست داشتم و سال ها با هم زندگی کرده بودیم! و نه تنها بخشی از کتابخانه ام نیشتمان (وطن) آنها بود، بلکه پیوندی عمیق با تک تک آنها داشتم. اما پنجره روشنی هم می توانست در ذهنم روشن کند و اینجای تصمیم، شیرین بود. شیرین از این جهت که قرار بود دوستان تازه تری بیابند. آن هم در محیطی متفاوت. محیطی به نام زندان.

آهنگرنژاد همچنین بیان نمود: بر این باورم که بسیاری از زندانیان بد نیستند. اما به دلایلی که گاه برگ های پرونده شان می گوید یا نمی گوید، بایستی به قول شامی کرماشانی مدتی مهمان آن محنت سرا باشند پس چه بهتر که در آن فضای اجباری، فرصت استفاده از چنین کتابهایی هم بیابند.

این نویسنده کرمانشاهی که اکنون همزمان با فعالیت های مختلف ادبی به کار روزنامه نگاری نیز مشغول است، توانسته اسست عطر و بوی زبان مادری را در فضای رسانه ای هم در حد توان منتشر کند و در این سال ها نشریه صدای آزادی را به دو زبان کُردی و فارسی منتشر کرده است. از او سه کتاب شعر به زبان کُردی، تصحیح برزونامه کُردی (مشترک) و دو مجموعه شعر فارسی منتشر شده است.

تازه ترین کتاب او نیز با نام ریه گه کاوه که تحلیل و بررسی ادبیات معاصر کُردی در کرمانشاه است، پنج ماه پیش به بازار نشر آمد و مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت؛ به طوری که در کمتر از یک ماه به چاپ دوم رسید.

جلیل آهنگرنژاد در گفت وگو با خبرنگار ایبنا، درباره ایده اهدای کتاب به زندانیان، گفت: این فرصت را مدیرکل زندان های کرمانشاه فراهم کرد. استقبال خوب مدیریت زندان های استان، برایم یک اتفاق خوب بود. اتفاق از این جهت که تا به امروز چنین دریچه فرهنگی متفاوتی در این حوزه گشوده نشده بود.

وی درباره کتاب های اهدایی هم بیان نمود: از آنجا که رشته تحصیلی و جهت هنری ام دنیای روشن ادبیات است، غالب کتاب های کتابخانه ام در دایره هنر و ادبیات قرار گرفته است. ادبیات فارسی، ترجمه و بخشی هم ادبیات کُردی شاکله اصلی کتاب هایم را می سازند. اما در کنار ادبیات، آثار تاریخی و اجتماعی هم مورد توجه بوده و به همین دلیل، کتابهای اهدایی به زندان نیز مجموعه ای از این زمینه ها و موضوعات است.

این صاحب قلم کرمانشاهی ادامه داد: یکی از خواسته های زندگی ام همواره کتاب بوده و هست؛ همان سیر و سیاحت در کوچه باغ های ادبیات. بر همین اساس از همان روزهای اول جوانی به فکر داشتن کتابخانه شخصی دلخواهی بودم. عشقم کتاب بود و ادبیات.

وی ادامه داد: همین بود که کم کم این ایده ریشه دوانید و بیش از سه دهه یکی از خریدهای مهم ماهانه ام شد و اگر عمری باقی باشد، حتماً این شیوه را ادامه خواهم داد. پس از خداحافظی با حدود 1000 جلد از کتاب های کتابخانه ام، اکنون نزدیک 3000 جلد کتاب در کتابخانه ام زندگی می کنند و با تمام وجود دوستشان دارم.

آهنگرنژاد در سرانجام اضافه کرد: حرف آخرم این است که امیدوارم چنین کارهایی بتواند زمینه ارتباط بین حوزه های فرهنگی با زندان و زندانیان فراهم کند تا نور روشن فرهنگ، فضای ذهنی برخی از زندانیان را روشن کنند و مخرج مشترک آن، بازگشت انسانهایی سالم به چرخه های مثبت زندگی اجتماعی باشد.