کپسول تحویل دارو می تواند جایگزین تزریق دارو های پروتئینی گردد
به گزارش مجله وبلاگ فروش، در سال های اخیر، دانشمندان آنتی بادی های مونوکلونال - پروتئین هایی که از سیستم ایمنی بدن خود تقلید می نمایند - ساخته اند که می توانند با انواع بیماری ها، از جمله بعضی از سرطان ها و اختلالات خود ایمنی مانند بیماری کرون، مبارزه نمایند. در حالی که این دارو ها به خوبی کار می نمایند، یک اشکال آن ها این است که باید تزریق شوند.
به گزارش فرادید، تیمی از مهندسان MIT، با همکاری دانشمندان بیمارستان Brigham and Womens و Novo Nordisk، بر روی یک استراتژی زایمان جایگزین کار می نمایند که می تواند استفاده از آنتی بادی های مونوکلونال و سایر دارو هایی که معمولاً باید تزریق شوند را برای بیماران بسیار آسان کند. آن ها تصور می نمایند که بیماران می توانند به سادگی یک کپسول حامل دارو را ببلعند و سپس آن را مستقیماً به دیواره داخلی معده تزریق نمایند.
جیووانی تراورسو، کاروان ون می گوید: اگر بتوانیم مصرف دارو های خود را برای بیماران تسهیل کنیم، احتمال بیشتری وجود دارد که آن ها آن را مصرف نمایند، و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی به احتمال زیاد از درمان هایی استفاده می نمایند که شناخته شده است. استادیار توسعه شغلی Tassel، مهندسی مکانیک در MIT و متخصص گوارش در بیمارستان Brigham و زنان.
در تحقیقی که در Nature Biotechnology ظاهر شد، محققان نشان دادند که از کپسول آن ها می توان نه تنها آنتی بادی های مونوکلونال بلکه سایر دارو های پروتئینی عظیم مانند انسولین را در خوک ها استفاده کرد.
هدف قرار دادن معده
بیشتر دارو های پروتئینی عظیم را نمی توان به صورت خوراکی تجویز کرد، زیرا آنزیم های دستگاه گوارش قبل از جذب آن ها تجزیه می شوند. تراورسو و همکارانش روی استراتژی های زیادی برای ارائه این دارو ها به صورت خوراکی کار نموده اند و در سال 2019، آن ها کپسولی را فراوری کردند که می تواند برای تزریق حدبیشتر 300 میکروگرم انسولین مورد استفاده قرار گیرد.
این قرص، تقریباً به مقدار یک بلوبری، دارای گنبدی بلند و شیب دار است که از لاک پشت پلنگی الهام گرفته است. همانطور که لاک پشت می تواند خود را در صورت غلتیدن به پشت راست کند، کپسول هم می تواند خود را جهت دهد تا سوزن آن به دیواره داخلی معده تزریق گردد. در نسخه اصلی، نوک سوزن از انسولین فشرده ساخته شده بود که پس از تزریق به دیواره معده در بافت حل شد.
به گفته تراورسو، محققان دستگاه خود را برای هدف قرار دادن معده و نه قسمت های بعدی دستگاه گوارش طراحی کردند، زیرا مدت زمانی که طول می کشد تا چیزی پس از بلع به معده برسد، از فردی به فرد دیگر یکنواخت است. بعلاوه، لایه داخلی معده ضخیم و عضلانی است و تزریق دارو را در عین کاهش عوارض جانبی مضر ممکن می سازد.
کپسول تحویل نو پر از مایع است و بعلاوه حاوی یک سوزن تزریق و یک پیستون است که به بیرون کشیدن مایع از کپسول یاری می نماید. هم سوزن و هم پیستون به وسیله یک گلوله ساخته شده از شکر جامد در جای خود نگه داشته می شوند. هنگامی که کپسول وارد معده می گردد، محیط مرطوب باعث حل شدن گلوله می گردد و سوزن را به داخل مخاط معده فشار می دهد، در حالی که پیستون مایع را به وسیله سوزن هل می دهد. هنگامی که کپسول خالی است، پیستون دوم سوزن را به داخل کپسول می کشاند تا بتواند با خیال راحت به وسیله دستگاه گوارش دفع گردد.
قرص نوی که در مطالعه Nature Biotechnology شرح داده شده است، همان شکل را حفظ نموده و به کپسول اجازه می دهد تا به محض ورود به معده، به درستی جهت گیری کند. با این حال، محققان فضای داخلی کپسول را دوباره طراحی کردند تا بتوان از آن برای تحویل دارو های مایع، در مقادیر بیشتر - تا 4 میلی گرم استفاده کرد.
تحویل دارو ها به شکل مایع می تواند به آن ها یاری کند تا سریعتر به جریان خون برسند، که برای دارو هایی مانند انسولین و اپی نفرین، که برای درمان واکنش های آلرژیک استفاده می گردد، لازم است.
سطوح قابل توجه
در آزمایش بر روی خوک ها، محققان نشان دادند که می توانند یک آنتی بادی مونوکلونال به نام adalimumab (Humira) را در سطوح مشابه آن هایی که به وسیله تزریق به دست می آید، تحویل دهند. این دارو برای درمان اختلالات خود ایمنی مانند بیماری التهابی روده و آرتریت روماتوئید استفاده می گردد. آن ها بعلاوه نوعی داروی پروتئینی معروف به آگونیست گیرنده GLP-1 را تحویل دادند که برای درمان دیابت نوع 2 استفاده می گردد.
تراورسو می گوید: تحویل آنتی بادی های مونوکلونال به صورت خوراکی یکی از عظیمترین چالش هایی است که ما در زمینه علم تحویل دارو با آن روبرو هستیم. از دیدگاه مهندسی، توانایی ارائه آنتی بادی های مونوکلونال در سطوح قابل توجه واقعاً نحوه تفکر ما در خصوص مدیریت این شرایط را تغییر می دهد.
علاوه بر این، محققان طی چند روز کپسول به حیوانات دادند و دریافتند که دارو ها هر بار به طور مداوم تحویل داده می گردد. آن ها بعلاوه هیچ علامتی از آسیب به دیواره معده پس از تزریق ها پیدا ننموده اند که حدود 4.5 میلی متر به بافت نفوذ می نماید.
دیوید بریدن، پروفسور تحویل پیشرفته دارو در کالج دانشگاه دوبلین، که در این تحقیق مشارکت نداشت، این رویکرد نو را پیشرفت بسیار هیجان انگیز برای تحویل بالقوه ماکرومولکول های خوراکی توصیف کرد. اینکه مقدار مشابه خون با سطوح ناشی از تزریق این نوع دارو ها با تجویز معده به حیوانات عظیم به دست آید، یک نقطه عطف فنی برای این منطقه است.
تیم MIT در حال همکاری با Novo Nordisk برای توسعه بیشتر این سیستم است.
رهبک می گوید: اگرچه هنوز روز های اولیه است، اما ما معتقدیم این دستگاه می تواند رژیم های درمانی را در طیف وسیعی از منطقه ها درمانی تغییر دهد. تحقیقات و توسعه مداوم این رویکرد به این معنی است که چندین دارو که در حال حاضر فقط به وسیله تزریق داخل وریدی (راه های غیر خوراکی) تجویز می شوند ممکن است در آینده به صورت خوراکی تجویز شوند. هدف ما این است که دستگاه را در اسرع وقت وارد آزمایشات بالینی کنیم.
منبع: Massachusetts Institute of Technology
منبع: Massachusetts Institute of Technology
منبع: فراروآژانس مسافرتی: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور ارزان، تور لحظه آخری، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه
sale-blog.ir: مجله وبلاگ فروش | ارائه نرم افزارهای مدیریت وبسایت